و باید دانست که این حدیث (غدیر) از اسرار قول خدای تعالی است در آیه مباهله: فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم… که مراد از (انفسنا) شخص علی است، بنابر (دلائلی) که گذشت.
زیرا که خدای متعال چون شخص رسول خدا صلی الله علیه و آله را با شخص علی علیه السلام قرین هم قرار داد و هر دو را با ضمیری که مضاف به رسول خدا صلی الله علیه و آله است جمع کرد، رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز به موجب این حدیث (غدیر) ثابت فرمود برای علی علیه السلام آنچه را که برای خودش ثابت است بر تمامی اهل ایمان، زیرا پیغمبر صلی الله علیه و آله اولی به مومنین است، ناصر مومنین است. سید (آقا و سرور) مومنین است… و هر معنایی که به موجب کلمه (مولی) امکان داشته باشد که درباره پیغمبر صلی الله علیه و آله اطلاق شود آن را برای علی علیه السلام قرار داد، و این مرتبه ای است بسی ارجمند و درجه و جایگاهی است بس رفیع که رسول خدا صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام اختصاص داده، نه باحدی جز او.
و برای همین امر، آن روز (روز غدیر خم) روز عید و موسم سرور است برای دوستان آن جناب.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 683