از پیامبر (ص) رسیده : «من از همه مردمان زودتر آفریده و دیرتر برانگیخته گردیدم»

که آن را کسانی از گزارشگران آورده اند همچون : ابن سعد در ” طبقات ” و طبری در تفسیر خود ج 21 ص 79 و ابو نعیم در” الدلائل = نشانه ها- ج 1 ص 6 ” و ابن کثیر در تاریخ خود ج 2 ص 307 و غزالی در ” المضنون = آنچه باید دریغ داشت ” کوچک که در کنار ” الانسان الکامل چاپ شده- ج 2 ص 97- و سیوطی در ” الخصائص الکبری = ویژگی های بزرگ تر ج 1 ص 3 ” و زرقانی در نامه روشنگر ” مواهب = بخشش ها ج 3 ص 164″

در داستان معراج نیز آمده است “که خدا به پیامبر گفت:  تو بنده و پیک منی که از همه پیامبران زودتر بیافریدم و دیرتر برانگیختم ” و هم از او- درود خدا بر وی و خاندانش باد – رسیده که گفت : نخستین چیزی که خدا بیافرید فروغ من بود. ” این سخن دیگر را نیز چندان – با زنجیره های درست – از زبان پیامبر آورده اند که نمی توان گفتار او ندانست : ” من آن گاه پیامبر بودم که هنوز آدم میان آب و گل بود ” یا میان روان و کالبد ” یا ” میان آفرینش و دمیده شدن جان در وی .

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 7، ص: 56