“کلواذی ” در قصیده ای درباره ” معاویه ” گفته است:
بذر محبت پسر هند در دل من کاشته شده و نکوهشگر و تکذیب کننده من نابود باد.

و “علامه شهاب الدین احمد حفظی شافعی” با این ابیات سخن او را رد کرده است:
به ابن کلواذی پیام مرا برسان، که از آبشخور خطرناکی استفاده کرده و خود را در منجلاب پستی افکنده ای.
تو ای سبک سر بی خرد، آیا چشم داری که پیامبر و جانشین هدایت بار او را خوار گردانی؟
آیا بر آنی که مسلمانان را که به راستی به خدا و پیغمبر ایمان آورده و گرویده اند، بکوبی؟
آیا تو گوینده این بیت نیستی، که بدان وسیله به آتش در بسته جهنم سرنگون خواهی شد؟:
بذر محبت پسر هند در دل من کاشته شده و نکوهشگر من نابود باد.
وای بر تو باد، هیچ صاحب یقینی را سراغ داری که بر تراویده زبان خود تسلط نداشته باشد؟
آیا می دانی، که محبت آن گوساله متمرد جز در دل منافق نقش نمی بندد؟
این کسی است که بر وصی پیامبر لعنت فرستاد، احکام الهی را دگرگون ساخت و با دست و زبان بزرگترین گناهان را مرتکب شد.
هر دوستی با دوست خود محشور خواهد شد و فرداست که قرار گاه تو تعیین خواهد شد.
خشم و عذاب خدا بر هر دوی شما و بر هر آن کسی باد که در باور خود به شما اقتدا کرده است.

جمله های فروانی در آرا و اقوال نادرست و خیالات و خوابهای پریشان درباره “پسر هند” در “تاریخ” ابن کثیر 139:8 و 140 در “تطهیر الجنان و اللسان عن الخطور و التفوه بثلب معاویه بن ابی سفیان ” از ” ابن حجر هیتمی ” و دیگران نقل شده است که این مقدار که ذکر شده بسنده و کافی است.
(وای بر آنان در آنچه نوشته اند و در آنچه اندوخته اند).

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 11، ص: 131 و 132