سخنانى در پیرامون مفاد حدیث «غدیر»
از بزرگان پیشوایان «حدیث» در تألیفاتشان آنچه از معناى (مولى) با حقیقت امر موافقت دارد، در بهترین مظاهرش آشکار و نمایان شد، بطوریکه خصم را دیگر راهى جز تسلیم و گردن نهادن در مقابل آن حقیقت باقى نماند، مگر کسیکه راه عناد و لجاج پوید و مسلک و روش او انحراف از راه راست باشد. و کاوش و تعقیب کشف حقیقت ما را بسخنانى تابناک از گروهى دانشمند واقف و آگاه نمود که حس حقیقت جوئى آنها را بآنچه صراحت (در معناى مقصود) دارد رهبرى نموده و در نتیجه حقایقى را که در این باره بدست آوردند بدان اشعار نمودهاند بدون اینکه توجه بآهنگهاى ناهنجار و ماجرا جوئیها بنمایند
اینک عین کلمات آنان:
از بزرگان پیشوایان «حدیث» در تألیفاتشان آنچه از معناى (مولى) با حقیقت امر موافقت دارد، در بهترین مظاهرش آشکار و نمایان شد، بطوریکه خصم را دیگر راهى جز تسلیم و گردن نهادن در مقابل آن حقیقت باقى نماند، مگر کسیکه راه عناد و لجاج پوید و مسلک و روش او انحراف از راه راست باشد. و کاوش و تعقیب کشف حقیقت ما را بسخنانى تابناک از گروهى دانشمند واقف و آگاه نمود که حس حقیقت جوئى آنها را بآنچه صراحت (در معناى مقصود) دارد رهبرى نموده و در نتیجه حقایقى را که در این باره بدست آوردند بدان اشعار نمودهاند بدون اینکه توجه بآهنگهاى ناهنجار و ماجرا جوئیها بنمایند
اینک عین کلمات آنان:
1- ابن زولاق، حسن بن ابراهیم، ابو محمد مصری، متوفای 387 در تاریخ مصر چنین گوید: و در هجدهم ذی حجه سال 362 (که روز غدیر است) گروهی از اهالی مصر و مغاربه و به اتفاق آنها دیگران برای دعا گرد آمدند، زیرا آن روز، روز عید بود. زیرا رسول خدا صلی الله علیه و آله در آن روز امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام را به خلافت برگزید. این کلام مشعر بر این است که: ابن زولاق آن مرد عرب توانا به علم لغت و ادب، از حدیث غدیر، جز همان معنی که نظر ما است معنای دیگری را نفهمیده و آن روز را جز روز بیعت با امیرالمومنین و نصب او به خلافت ندیده.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 680