[34] ابوبکر هرگز پیامبر(ص) را اندوهگین نساخت
خلعی و ابن منده و جز آن دو از زبان سهل پسر مالک آورده اند که گفت چون برانگیخته خدا (ص) از بازپسین دیدار خود از خانه خدا آمد بر فراز منبر شد و گفت ای مردم به راستی که هرگز ابوبکر مرا اندوهگین نساخت این پایگاه را برای او بشناسید.
ابن منده گوید: این گزارشی شگفت است که جز از راه خالد پسر عمرو اموی آن را نمی شناسیم و ابن حجر پس از بازگو گری آن گوید: می گویم: گزارش های خالد پسر عمرو رها شده و سست است… تا آن جا که از زبان ابو عمرو می نویسد: پشتوانه گزارش او خالد پسر عمرو است که وی را رها کرده اند و زنجیره های گزارش او میانجیانی ناشناس یا سست سخن اند که میان سهل پسر یوسف یا مالک پسر یوسف می گردد. و ابن حجر در تهذیب التهذیب 109:3 در زندگی نامه خالد پسر عمرو می نویسد: احمد گوید که گزارش های وی ناستوده است و خود شایسته پشت گرمی نیست و گزارش هایی نادرست بازگو می کند. و آورده اند که یحیی پسر معین گفته: گزارش های او چیزی درخور نیست دروغ پردازی بوده که دروغ می گفته. از زبان شعبه گزارش هائی ساختگی بازگو کرده و بخاری و ساجی و ابو زرعه نیز گویند که گزارش های وی ناستوده است و ابو حاتم گفته گزارش های وی سست و رها کردنی است و ابو داود گفته: چیزی درخور نیست و نسائی گفته: سزاوار پشتگرمی نیست و صالح پسر محمد بغدادی گفته: او گزارش بافی می کرده و ابن حبان گفته: از زبان کسانی که شایسته پشت گرمی اند به تنهائی گزارش های ساختگی بازگو می کرده و پشتوانه گرفتن گزارش هایش روا نیست و ابن عدی گفته: “وی از زبان لیث و جز او، گزارش هائی ناستوده بازگو کرده “. سپس گزارش هائی چند را که از زبان لیث از یزید بازگو کرده آورده و آن گاه گوید: همه این گزارش ها نادرست است و من بر آنم که همه آن ها را خودش به لیث بسته و دست نویس گزارش های لیث از یزید نزد ما هست و چیزی از این ها در میان آن نیست و او – گذشته از آن چه یاد شد- گزارش هائی دارد که بیشتر آنها – یا همه آن ها- ساختگی است و او -از میان کسانی که گزارش هایشان سست است- کارش آشکار است و آورده اند که احمد پسر حنبل گفت: گزارش های او ساختگی است تا پایان…
امینی گوید: این ها را بخوانید و آن گاه درستکاری حافظ محب طبری را بنگرید که گزارش دروغ وی را بازگو کرده و زنجیره سست آن را انداخته و آن را از برتری های ابوبکر شمرده و چنان می نماید که هیچ چون و چرائی در آن نیست و کسانی دیگر از نگارندگان نیز در این تبهکاری از وی پیروی نموده و ایشان می پندارند که کار نیکوئی انجام می دهند و می پندارند که بر آئین با ارزشی هستند و بدانید که ایشان دروغگویان اند.
(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 8 ص 71)