” بخاری ” در ” تاریخ ” خود ج 4 قسم 1 ص 328 از طریق ” عمرو بن واقد دمشقی ” از ” ابی ادریس دمشقی ” و او از” عمیر بن سعد ” ساکن ” دمشق ” نقل کرده “: از معاویه جز ذکر خیر چیزی نگوئید، چرا که من از رسول الله صلی الله علیه و اله شنیدم که فرمود: خدایا او را هدایت کن. “

“امینی ” می نویسد: کسی از مشایخ حدیث در دروغگوئی ” عمرو بن واقد دمشقی ” شک نمی کند و همه بر آنند که او قابل اعتنا نیست و فردی ضعیف و منکر حدیث بوده است و اسنادها را بهم می زده و احادیثی معضل و ناشناخته نقل کرده است که شایسته است همه ترک شود. آیا در اقطار اسلامی دیگر، از رجال حدیث کسی نبود که به این دروغها گوش بدهد؟ چرا همه این احادیث به شامیان اختصاص پیدا کرده حلقه اسناد ها فقط به شامیان ختم می شود؟ تو خود می دانی چرا.

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 11 ص 108)