اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۱۹ آبان ۱۴۰۳

اسب بال‌دار، پاداش دوستان ابوبکر و عمر

متن فارسی

از انس به طور مرفوع آمده است: هنگامی که جبرئیل مرا به آسمان برد، در آن، اسبهای زین شده و لجام‌زده ایستاده دیدم که بول و پهن و عرق نمی کردند، سرهایشان از یاقوت سرخ و سمهایشان از زمرد سبز، و بدنهایشان از طلا زرد ناب بود و دارای بالی بودند، گفتم اینها مال کی هستند؟ جبرئیل گفت: مال دوستان ابی بکر و عمر هستند که روز قیامت بر آنها سوار شده به زیارت خدا می روند!!

خطیب در تاریخش جلد 2 صفحه 330 آن را آورده و گفته است: این حدیث نادرست است و در جلد 11 صفحه 242 نیز آن را آورده، ولی از تضعیف آن سکوت کرده است، و ذهبی در ” میزانش ” جلد 3 صفحه 99 آن را ذکر کرده و گفته است:حدیث دروغی است که گفته شده به نام محمد بن عبد الله بن مرزوق ساخته شدهو ابن حجر در ” لسان المیزان ” جلد 5صفحه 274 دروغ بودنش را تثبیت کرده است.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص:511 و 512

متن عربی

62- عن أنس مرفوعاً: لمّا عرج بی جبریل رأیت فی السماء خیلا موقفة مسرجة ملجمة لا تروث و لا تبول و لا تعرق، رءوسها من الیاقوت الأحمر، و حوافرها من الزمرّد الأخضر، و أبدانها من العقیان الأصفر، ذوات أجنحة، فقلت: لمن هذه؟ فقال جبریل: هی لمحبِّی أبی بکر و عمر، یزورون اللَّه علیها یوم القیامة.

أخرجه الخطیب فی تاریخة (2/330) و قال: حدیث منکر، و رواه فی (11/242)

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 512

ساکتاً عن تزییفه، و ذکره الذهبی فی میزانه «1» (3/99) و قال: حدیث کذب، یُقال أُدخل على محمد بن عبد اللَّه بن مرزوق، و قرّر کذبه ابن حجر فی لسان المیزان «2» (5/274).