اعتراف عمرو بن عاص بر حدیث غدیر
مردی از اهالی همدان به نام برد به نزد معاویه آمد. در آن هنگام ازعمرو بن عاص شنید که نسبت به علی علیه السلام سخنان ناروا و توهین آمیز می گوید. آن مرد به عمرو بن عاص گفت: هماناآیا این سخنان حق است یا « من کنت مولاه فعلی مولاه » : بزرگان ما از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنیده اند که فرمودباطل؟ عمرو بن عاص گفت: این سخنان کاملا حق و درست است و من در ادامه این سخنان می گویم که هیچ یکی از صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیست که مناقب و فضایلی چون فضایل حضرت علی علیه السلام برای او باشد. ولی علی علیهالسلام فضایل و مناقب خود را به سبب کارهای که درباره عثمان نمود، تباه و نابود ساخت. برد گفت: آیا دستور کشتن عثمان راحضرت علی صادر کرده بود؟ و یا آیا خود اقدام به کشتن او کرد؟ عمرو گفت: نه دستور قتل از علی علیه السلام بود و نه خود اواین کار را کرد بلکه قاتل او را پناه داد و دستگیری او ممانعت به عمل آورد. برد گفت: آیا به این وصف مردم با او در موردخلافت بیعت کردند؟ گفت: آری. برد گفت: پس چه چیزی تو را از بیعت علی علیه السلام خارج نمود؟ گفت: متهم دانستن من اورا درباره قتل عثمان. برد گفت: تو خود نیز مورد چنین اتهامی واقع شدی. عمرو گفت: راست گفتی و به همین علت به فلسطین رفتم. پس از این صحبت ها، برد به سوی قبیله خود برگشت و به آنها گفت: ما به سوی قومی رفتیم و علیه آن قوم از صحبت های خودشان برهان و سند محکومیتشان را گرفتیم. ای مردم علی علیه السلام بر حق است از او پیروی کنید. .
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 403