محمد بن احمد بن ابى بکر بن عرام بن ابراهیم بن یاسین بن ابى القاسم بن محمد ربعى شیبانى اسوانى اسکندرانى شافعى تقى الدین ابو عبد الله امام محدث و فقیه مفتى در هیجدهم شوال 703 به دنیا آمده و شنیده است چنانچه در (الدرر الکامنه) ج 3 ص 373 از علّامه رشید الدین اسماعیل بن عثمان معروف بابن معلم حنفى متوفاى 724 و حسن بن عمر کردى ابو على ساکن جیزه مصر و فوت شده در آن در سال 720 و حجّار شهاب الدین ابى العباس احمد بن ابى طالب متوفاى 730 و شریف موسى ابن ابى طالب عز الدین ابى القاسم موسوى متوفاى بمصر سال 715 و علم بن دراده و تاج الدین ابن دقیق العید احمد بن على متوفاى در قاهره و برخى گفتهاند متوفاى در قوص سال 723 و احمد ابن محمد بن کمال الدین متوفاى 718 و شریف على زینبى و عمر عتبى رکن الدین بن محمد قرشى متوفاى سنه 724 و زینب دختر احمد بن عمر بن ابى بکر بن شکر مقدسى متوفاى سال 722 و غیر ایشان.
و به او اجازه داد مطعم و ابن عبد الدائم و ابن نحاس و یحیى بن سعد و از مکه رضى الدین ابو اسحق ابراهیم طبرى مکى شافعى متوفاى سال 722 و غیر از آنان.
ابن حجر در درر گوید: شیبانى حدیث گفت و فتوا داد و تدریس نمود و تصنیف کرد و بیرون آورد و یگانه است درآوردن بچیزهائى از مسموعات و شنیدههایش وفاتش در سال 777 بوده است.
و بیوگرافى و شرح حال او در (شذرات الذهب) ج 6 ص 252 موجود است و شمرده است از کسانیکه از او شنیدهاند: ابن مخلوف على بن ناهض نویرى مالکى قاضى متوفاى 718.
و شیبانى را هر چند که تعریف بشعر گوئى نکردهاند در آنچه که ما بر آن مطّلع شدیم از ترجمه او جز اینکه (مام ابو عبد الله محمد شیبانى شافعى) که این قصیده باو نسبت داده شده در کتب رجالى باین اوصاف یاد شده منطبق نمیشود مگر بر او و خدا داناست.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج6، ص: 82