اینکه تنوخى در علوم بسیارى وارد بوده، در بسیارى از هنرهاى عقلى، نقلى و ریاضى شهرتى بسزا یافته، و در اقطار و بلدان به سیاست پرداخته است، این امور مستلزم داشتن تألیفاتى گرانبها است چنانکه فرزندش ابو على گوید: او در علم عروض و فقه و علوم دیگر، داراى تصنیفاتى است.
حموى گوید: تصنیفاتش در ادبیات از این قرار است: کتاب فى العروض، الخالع گوید: در علم عروض، کتابى بهتر از آن تألیف نشده و کتاب علم القوافى.
و سمعانى یافعى، ابن حجر و صاحب شذرات، دیوان شعرى براى او ذکر کردهاند و ثعالبى اشعارى را که یاد شد از آن دیوان گرفته است و اشعارش را درباره غدیر، شنیدید.
حموى مانند دیگران، اشعار بائیهاش را از دیوانش نقل کرده. مسعودى قصیده مقصورهاى که در آن به مقابله «ابن درید» پرداخته و در آن تنوخ و قومش از قضاعه را مدح میکند، نام برده است که اولش اینست:
لولا انتهائى لم اطع نهى النهى مدى الصبا نطلب من حاز المدی
تا آخر ابیات.
ابو على در «نشوار المحاضرة» گوید: از اشعار تنوخى آنچه ناپدید شده بیشتر از مقدارى است که حفظ گردیده است. این کتابها مورد دستبرد باد حوادث گردیده چنانکه تصدى منصب قضاوت با وجود علم فراوانى که داشت، او را از تألیفات فراوان باز میداشت.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج3، ص: 523