دیلمی در مسند الفردوس با زنجیره خود از علی روایت کرده که گفت پیامبر (ص) را پرسیدم این که خدا گوید: (فتلقی . . . علیه = پس آدم از سوی پروردگارش کلماتی دریافت کرد که با گفتن آن توبه اش پذیرفته آمد) چه معنی دارد؟ گفت خداوند آدم را در هند فرود آورد و حواء را در جده – تا آنجا که گفت – تا خدا جبرییل را بسوی او فرستاد و گفت ای آدم آیا تو را بدست خود نیافریدم؟ آیا از روح خود در تو ندمیدم؟ آیا فرشتگانم را در برابر تو بسجده نیافکندم؟ آیا کنیز خود حوا را به همسری تو در نیاوردم؟ گفت آری گفت پس‌ این گریه چیست؟ گفت چه مرا از گریه باز می دارد؟ با آنکه از نزدیکی درگاه خدای رحمان بیرونم افکندند . گفت پس این کلمات را بگو که خدا توبه تو را می پذیرد و گناهت را می آمرزد. بگو: بار خدایا از تو درخواست می کنم به حق محمد و آل محمد – ای خدای پاک که جز تو خدایی نیست که من بد کردم و بر خویش ستم روا داشتم – که مرا بیامرز زیرا تو آمرزنده مهربانی . این بود کلماتی که آدم فرا گرفت.
و ابن النجار از ابن عباس گزارش کرده که گفت رسول خدا (ص) را پرسیدم آن کلمات چه بود که آدم از پروردگارش فرا گرفت و با گفتن آنها آمرزیده شد ؟ گفت وی از خدا درخواست کرد که به حق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین توبه مرا بپذیر او هم بپذیرفت .الدر المنثور 60 / 1
بنابر آنچه در ینابیع‌الموده ص 239 آمده این گزارش را فقیه ابن مغازلی نیز در مناقب خود آورده است .
و هم ابو الفتح محمد بن علی نطنزی متولد در 480 در کتاب خود الخصایص آورده است که ابن عباس گفت چون خدا آدم را بیافرید و از روح خوددر او دمید او به عطسه افتاد و گفت خدای را ستایش . پروردگارش او را گفت: پروردگارت ترا بیامرزد و چون فرشتگان را در برابر او بخاک افکند پرسید پروردگارا آیا آفریدگانی‌هم آفریده ای که از من نزد تو دوست تر باشند؟ گفت آری و اگر آنان نبودند تو را نمی آفریدم. گفت پروردگارا پس ایشان را به من بنمای. خداوند به فرشتگان پرده دار، وحی کرد که پرده ها را بردارند چون برداشتند ناگاه آدم 5 شبح را در پیشاپیش عرش دید گفت پروردگارا اینان‌کیانند؟ گفت ای آدم این پیامبر من محمد است و این امیرمومنان علی پسر عموی پیامبر من و جانشین او است و این فاطمه دختر پیامبر من است و این دو نیز حسن و حسین دو پسر علی و دو فرزند پیامبر منند. سپس گفت ای آدم آنان فرزندان تواند. او از این سخن شاد شد و چون آن لغزش از وی سر زد گفت پروردگارا از تو بحق محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین درخواست می کنم‌که مرا بیامرزی . خدا او را بیامرزید و همین است که خدای تعالی گفته ” و آدم از پروردگارش کلماتی فرا گرفت ” زیرا کلماتی که آدم از پروردگارش فراگرفت این بود ” خدایا بحق محمد و علی‌و فاطمه و حسن و حسین که مرا بیامرزی”و خدا نیز او را بیامرزید .

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 7، ص: 404