اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۷ خرداد ۱۴۰۲

ولایت علی (ع) در روز قیامت مورد پرسش قرار خواهد گرفت

متن فارسی

و امام، حافظ واحدی بعد از ذکر حدیث غدیر گوید: این ولایتی که پیغمبر صلی اللّه علیه و آله برای علی علیه السّلام بر قرار فرمود، در روز قیامت مورد پرسش قرار خواهد گرفت، در قول خدای تعالی: وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ
– روایت شده:
یعنی از ولایت علی رضی اللّه عنه، و معنی چنین میشود: همانا از آنان سؤال میشود آیا بر طبق سفارش پیغمبر صلی اللّه علیه و آله حق موالات او را ادا نمودند یا امر ولایت را ضایع و مهمل گذاردند؟!! تا بمقام مطالبه برآیند و بر کیفر اعمال خود برسند.
و شیخ الاسلام حموینی در «فراید السمطین» در باب چهاردهم، و جمال الدین زرندی در «نظم درر السمطین» و ابن حجر در «صواعق» ص 89، و حضرمی در «الرشفه» ص 24 این حدیث را با بررسی در طریق روایت و ذکر نموده اند.
و حموینی، از طریق حاکم ابی عبد اللّه ابن البیّع و او، از محمّد بن مظفّر با بررسی طریق آن روایت نموده که روایت کرد بما عبد اللّه بن محمّد بن غزوان، از علی بن جابر، از محمّد بن خالد حافظ ابن عبد اللّه، از محمّد بن فضیل، از محمّد بن سوقه، از ابراهیم، از اسود، از عبد اللّه بن مسعود که وی گفت: رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله فرمود: فرشته نزد من آمد و گفت: یا محمّد سل من ارسلنا قبلک من رسلنا علی ما بعثوا؟؟- یعنی ای محمّد از پیغمبران پیش از خود سئوال کن؟ بر چه امری مبعوث شدند؟ آنها (پیغمبران پیشین) گفتند: بر ولایت تو و ولایت علی بن ابی طالب.
و گفته که از علی علیه السّلام روایت شده که فرمود:
«جعلت الموالاة اصلا من اصول الدین»
، یعنی: قرار داده شده است موالات، اصلی از اصول دین، و نیز وی از طریق حاکم ابن البیّع با بررسی طریق روایت نموده از حدیث محمّد بن علی، از احمد بن حازم، از عاصم بن یوسف یربوعی، از سفیان بن ابراهیم حرنوی از پدرش، از ابی صادق که او گفت: علی علیه السّلام فرمود: اصول الاسلام ثلاثة، لا ینفع واحد منها دون صاحبه: الصلاة، و الزکاة، و الموالاة یعنی اصول اسلام سه چیز است که هیچیک از آنها بدون آندیگری سود ندهد، نماز، و زکات، و موالات و در ص 360 همین مجلد گذشت که: عمر بن خطاب نفی ایمان نمود از کسیکه امیر المؤمنین علیه السّلام مولای او نباشد.
و آلوسی در جزء 23 تفسیرش ص 74 در قول خدای تعالی: وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ
بعد از تعداد اقوالی که در تفسیر آن رسیده، گوید: و بهترین (مقدم ترین) این اقوال اینست که: سؤال از عقاید و اعمال است و سرآمد آنها: لا إلاه الّا اللّه است و از بزرگترین آنها ولایت علی کرّم اللّه تعالی وجهه میباشد.
و از طریق بیهقی از حافظ حاکم نیشابوری باسنادش از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله (روایت شده) که: هنگامی که خدای (متعال) اولین و آخرین را در روز قیامت جمع فرماید و صراط بر جسر جهنّم نصب شود، احدی از آن عبور نمی کند، مگر با او براءت (ایمنی از آتش) بسبب ولایت علیّ بن ابی طالب علیه السّلام باشد، و این روایت را محبّ الدین طبری در جلد 2 «ریاض» صفحه 172 با بررسی در طریق آورده.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 1، ص: 674

متن عربی

و قال الإمام الحافظ الواحدی بعد ذکر حدیث الغدیر: هذه الولایة التی أثبتها النبیّ صلی الله علیه و سلم لعلیٍّ مسؤولٌ عنها یوم القیامة، رُوی فی قوله تعالی: (وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ

 مسؤُولُون) «3» أی عن ولایة علیّ علیه السلام و المعنی: أنَّهم یُسألون هل والوه حقّ الموالاة کما أوصاهم النبیُّ صلی الله علیه و سلم أم أضاعوها و أهملوها فتکون علیهم المطالبة و التبعة؟

                        الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 1، ص: 674

و ذکره و أخرج حدیثه شیخ الإسلام الحمّوئی فی فرائد السمطین فی الباب الرابع عشر «1»، و جمال الدین الزرندی فی نظم درر السمطین «2»، و ابن حجر فی الصواعق «3» (ص 89)، و الحضرمی فی الرشفة (ص 24).

و أخرج الحمّوئی «4» من طریق الحاکم أبی عبد اللَّه بن البیِّع «5» عن محمد بن المظفّر قال: حدّثنا عبد اللَّه بن محمد بن غزوان، حدّثنا علیّ بن جابر، حدّثنا محمد بن خالد بن عبد اللَّه، حدّثنا محمد بن فضیل، حدّثنا محمد بن سوقة عن إبراهیم عن الأسود عن عبد اللَّه بن مسعود قال: قال رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم:

 

 «أتانی ملک فقال: یا محمد سَلْ من أرسلنا قبلک من رسلنا علی ما بُعثوا؟

 [قال: قلت: علی ما بعثوا؟ قال ] «6»: علی ولایتک و ولایة علیّ بن أبی طالب».

و قال «7»: و رُوی عن علیّ علیه السلام أنَّه قال: «جُعلت الموالاة أصلًا من أصول الدین»،

و أخرج «8» من طریق الحاکم ابن البیِّع: حدّثنا محمد بن علیّ، حدّثنا أحمد بن حازم، حدّثنا عاصم بن یوسف الیربوعی، عن سفیان بن إبراهیم الحرنوی، عن أبیه، عن أبی صادق، قال: قال علیّ:

 

 «أصول الإسلام ثلاثة لا ینفع واحد منها دون صاحبه: الصلاة، و الزکاة، و الموالاة».

و مرّ (ص 382) عن عمر بن الخطّاب نفی الإیمان عمّن لا یکون أمیر المؤمنین مولاه.

                        الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 1، ص: 675

و قال الآلوسی فی تفسیره «1» (23/74) فی قوله تعالی (وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْؤُلُونَ

) بعد عدّ الأقوال فیها:

و أَولی هذه الأقوال أنَّ السؤال عن العقائد و الأعمال، و رأس ذلک لا إله إلّا اللَّه، و من أجلّه ولایة علیٍّ کرّم اللَّه تعالی وجهه.

و من طریق البیهقی عن الحافظا لحاکم النیسابوری بإسناده عن رسول اللَّه صلی الله علیه و آله و سلم:

 «إذا جمع اللَّه الأوّلین و الآخرین یوم القیامة، و نصب الصراط علی جسر جهنّم لم یَجُزها أحدٌ إلّا من کانت معه براءة بولایة علیّ بن أبی طالب». و أخرجه محبّ الدین الطبری فی الریاض «2» (2/172).