و باید دانست که این حدیث (غدیر) از اسرار قول خداى تعالى است در آیه مباهله: فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ..که مراد از (انفسنا) شخص على است، بنابر (دلائلى) که گذشت. چه خداى متعال چون شخص رسول خدا صلى اللّه علیه و آله را با شخص علی علیه السّلام قرین هم قرار داد و هر دو را با ضمیرى که مضاف برسول خدا صلى اللّه علیه و آله است جمع کرد، رسول خدا صلى اللّه علیه و آله نیز بموجب این حدیث (غدیر) ثابت فرمود براى على علیه السّلام آنچه را که براى خودش ثابت است بر تمامى اهل ایمان، زیرا پیغمبر صلى اللّه علیه و آله اولى بمؤمنین است، ناصر مؤمنین است. سید (آقا و سرور) مؤمنین است .. و هر معنائى که به موجب کلمه (مولى) امکان داشته باشد که درباره پیغمبر صلى اللّه علیه و آله اطلاق شود آن را براى علی علیه السّلام قرار داد، و این مرتبه ‏ای است بسى ارجمند و درجه و جایگاهى است بس رفیع که رسول خدا صلى اللّه علیه و آله بعلی علیه السّلام اختصاص داده، نه باحدى جز او. و براى همین امر آن روز (روز غدیر خم) روز عید و موسم سرور است براى دوستان آن جناب.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 683