درود بر پیامبر پاک 24- بخاری با اسنادش آورده است: کسی که پیش قبرم بر من درود بفرستد، خداوند فرشته ای را مأمور می کند آن را به من برساند، و کار دنیا و آخرتش را کفایت خواهد کرد و من شفیع و یا شهیدش در قیامت خواهم بود «1».مجد گفته است: زائر بهترین انواع درود و کاملترین کیفیان آن را اتیان نماید و اختلاف در آن مشهور است و آنچه که من اختیار کرده ام این است “: خدایا بر آقای ما محمد و خانواده اش و یارانش و همسرانش درود بفرست درودی که به عدد آنچه که آفریدی و خالق آنها هستی، و همو زن آنچه که خلق نمودی و خالق آن هستی، و هم پیمانه آنچه که آفریدی و آنچه که آفریدگار آن هستی و هم پیمانه آسمان هایت و زمینت و نظائر آن و بیشتر، و عدد خلقت و هم و زن عرشت و منتهای رحمتت و مداد کلماتت و محل بلوغ رضایت و تا آنکه راضی شوی و عدد آنچه که یاد کرد ترا خلقت در گذشته، و یاد خواهد نمود در آینده در هر سال و ماه و هفته و روز و شب و ساعت و نسیم و نفس و لحظه و چشم بر همزدن، از ابد بسوی ابد دنیا و ابد آخرت و بیشتر از اینها یعنی اولش قطع نشود و آخرش پایان نپذیرد و… باشد. این را یکمرتبه یا سه مرتبه بخواند، آنگاه بگوید “: خدایا بر آقای ما محمد و بر آل آقای ما محمد درود بفرست. “
از ابن ابی فدیک روایت شده که گفته است: از بعضی از کسانی که درک کرده ام شنیدم: می گفت: به ما رسیده است: کسی که نزد قبر رسول خدا قرار گرفت و گفت: خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود می فرستند، ای کسانیکه ایمان آورده اید، درود و تحیت بر او بفرستید، خدا بر محمد درود و رحمت فرستد. و در روایت دیگر آمده است: خدا بر تو درود فرستد ای محمد. این را هفتاد مرتبه بگوید، آنگاه فرشته ای او را ندا دهد: خدا بر تو درود می فرستد ای فلانی، هیچ حاجتی از تو امروز ساقط نشده است.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 5، ص: 210
الصلاة علی النبیّ الطاهر صلی الله علیه و آله و سلم:
24-أخرج البخاری بإسناده مرفوعاً: «من صلّی علیَّ عند قبری وکّل اللَّه به ملکاً یبلّغنی، و کفی أمر دنیاه و آخرته، و کنت له شفیعاً- أو شهیداً- یوم القیامة» «1».
قال المجد: و یأتی الزائر بأتمِّ أنواع الصلاة و أکمل کیفیّاتها، و الاختلاف فی ذلک مشهور. قال: و الذی أختاره لنفسی:
اللّهمّ صلِّ علی سیّدنا محمد و آله و صحبه و أزواجه عدد ما خلقتَ و عدد ما أنت خالق، و زِنَة ما خلقت، و زِنَة ما أنت خالق، و مِل ءَ ما خلقت، و مِل ءَ ما أنت خالق، و مِل ءَ سمواتک، و مِل ءَ أرضک، و مثل ذلک، و أضعاف ذلک، و عدد خلقک، و زِنَة عرشک، و منتهی رحمتک، و مداد کلماتک، و مبلغ رضاک، و حتی ترضی، و عدد ما ذکرک به خلقُک فی جمیع ما مضی، و عدد ما هم ذاکروک فیما بقی فی کلّ سنة و شهر و جمعة و یوم و لیلة و ساعة من الساعات، و نسیم و نَفَس و لمحة و طرفة من الأبد إلی الأبد، أبد الدنیا و الآخرة، و أکثر من ذلک لا ینقطع أوّله و لا ینفد آخره،- یقوله مرّةً أو ثلاثاً- ثمّ یقول: اللّهمّ صلِّ علی سیّدنا محمد و علی آل سیّدنا محمد.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 5، ص: 211
روی «1» عن ابن أبی فدیک «2» قال: سمعت بعض من أدرکت یقول: بلغنا أنَّه من وقف عند قبر النبیّ صلی الله علیه و آله و سلم فقال: (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً) «3» صلّی اللَّه تعالی علی محمد و سلّم.
و فی روایة: صلّی اللَّه علیک یا محمد. یقولها سبعین مرّة، ناداه ملک: صلّی اللَّه علیک یا فلان لم تسقط لک الیوم حاجة.
قال السمهودی «4»: قال بعضهم: الأولی أن یقول: صلّی اللَّه و سلّم علیک یا رسول اللَّه، و إن کانت الروایة- یا محمد- تأدّباً، لأنَّ من خصائصه- صلّی اللَّه تعالی علیه و سلّم- أن لا یُنادی باسمه بل یُقال: یا رسول اللَّه، یا نبیّ اللَّه، و نحوه. و الذی یظهر أنَّ هذا فی نداء لا یقترن به الصلاة و السلام.
