دروغ های ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه – شیعیان از عدد 10 کراهت دارند

متن فارسی

6 منهاج السنة «1»اگر بخواهید به کتابی مراجعه کنید که مخالف مفهوم نامش، نامگذاری شده باشد، به این کتاب بنگرید که نام «منهاج السنة» را برای آن عاریه کرده اند و شایسته است آن را «منهاج البدعه» بنامند کتابی است پر از گمراهی ها، دروغ ها سخنان بی دلیل. انکار مسلمات، تکفیر مسلمانان، طرفداری از بدعت گذاران و دشمنی و عناد سخت با اهل بیت وحی (ع).
در این کتاب چیزی جز دروغ محض، مشوب کردن حقایق تغییر و تحریف سخن از جایش، سخن را به فحاشی و ناسزا کشاندن با نسبت های شنیع، بدگوئی، با خشونت و فحاشی متعرض کسان شدن، نمی یابید و اینک نمونه هائی از آن:
1- گوید: از نادانیهای شیعه یکی کراهت از عدد ده، یا انجام کاری که شمارش به ده رسد می باشد حتی در ساختمان ده ستون نمی سازند، و ده تیر در بنا بکار نمی برند، و دیگر چیزها، زیرا عشره مبشره، را جز علی دشمن می دارند، و جای تعجب است که آنان لفظ نه را، دوست می دارند، ولی نه تای از ده تا را دشمن (1 ر 9 منهاج السنه)
و در جلد 2 ر 143 گوید از تعصب رافضیان این است که عدد ده را به زبان نمی آورند و به جای آن نه و یک می گویند و در ستونها یا دیگر بناهای خود تعداد آنها را ده قرار نمی دهند. کوشش در احتراز از عدد ده را در بسیاری از کارهاشان رعایت می کنند.
پاسخ- آیا برای کسی که خود را شیخ الاسلام می نامد این عیب نیست که در بین مسلمانان این رسوائی را در کتابش منتشر سازد؟ و در خلال آن، این مطلب واهی را تکرار کند مثل اینکه تحقیق بی سابقه یا فلسفه مترقی یا حکمت رسائی
که امت اسلامی را زنده کند، آورده است.
اما از این عجیب تر، قصه مردی است که خود را به علم و فضیلت نسبت دهد آنگاه چون سخنی بگوید دروغ در آید، چون به کسی نسبت دهد، بر خلاف باشد گفتارهایش در ترازوی سنجش به سخنان چوپان بزها بلکه از آنها پائین تر ماند، گویا این مرد وقتی از شیعه چیزی نقل می کند، از یک ملت منقرض شده ای سخن می گوید که با دگرگونی احوال کسی دیگر از آنها نمانده است تا آبرو و حیثیت خود را بشناسد و از حریم خود و قومش دفاع کرده، نسبت های دروغین را از آنان بزداید؟!
از این گذشته، خوان گسترده زمین به ملیونها نفر از افراد این فرقه می درخشد و کتابخانه های مهم جهان لبریز از کتب این قوم است. آیا نزد چه کسی از آنها و در کدامیک از این کتب، چنین مطلب مسخره ای را می توان یافت. بلی در قرآن شیعه آمده است:
«تِلْکَ عَشَرَةٌ کامِلَةٌ
«1» و مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها
«2» وَ الْفَجْرِ وَ لَیالٍ عَشْرٍ
«3» فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ
«4»»
و از این قبیل …، شیعه این آیات را در هرفرصتی از شب و روز می خواند و این دعای عشرات است که شیعه، در هر جمعه ای یکبار آن را می خواند، و این نمازهای مستحبی است که باید ده بار سوره معیّنی در آن تکرار شود، و این اذکار مستحبی است که باید ده، ده خوانده شود، و بحث عقول عشره، و جواهر و اعراض عشره (در فلسفه به نام مقولات عشر) در کتابهای شیعه می خوانیم.
و این از گفتار شیعیان است: پیغمبر، ده نام دارد.
و این از گفتار شیعیان است: خداوند عقل آدمی را به ده چیز نیرومند کرد.
و این از گفتار شیعیان است: ده خصلت از صفات امام است.
و این از گفتار شیعیان است: علی از پیغمبر ده خصلت فرا گرفت.
و این از گفتار شیعیان است: شیعیان را به ده خصلت مژده داده اند.
و این از گفتار شیعیان است: ده خصلت از مکارم اخلاق است.
و این از گفتار شیعیان است: تا ده علامت پدیدار نشود، قیامت بر پا نمی شود.
و این از گفتار شیعیان است: مؤمن خردمند نخواهد بود، مگر به ده خصلت.
و این از گفتار شیعیان است: ده چیز را نباید خورد.
و این از گفتار شیعیان است: ده چیز از مردار پاک است.
و این از گفتار شیعیان است: ده جا نباید نماز خواند.
و این از گفتار شیعیان است: ایمان را ده درجه است.
و این از گفتار شیعیان است: عافیت را ده بخش است.
و این از گفتار شیعیان است: زهد را ده بخش است.
و این از گفتار شیعیان است: شهوت را ده بخش است.
و این از گفتار شیعیان است: برکت را ده بخش است.
و این از گفتار شیعیان است: حیاء را ده بخش است.
و این از گفتار شیعیان است: در شیعه ده خصلت موجود است.
و این از گفتار شیعیان است: اسلام ده سهم دارد.
و این از گفتار شیعیان است: در مسواک ده خصلت است.
و این کاخ های بر افراشته شیعه، و ساختمانهای آباد آنان، و ابنیه با عظمتش، همه و همه، ابن تیمیه را تکذیب می کند، که بر دل هیچکدام از بانیانش بافته های دروغین ابن تیمیه نگذشته است.
اصولا شیعه برای عدد به تنهائی ارزشی قائل نیست و هیچ کس را به دوستی
و دشمنی عدد، علامت گذاری نمی کند، هر چند معدودش را دوست یا دشمن دارد.
و گردش دنیا از احدی از آنان درباره نام عدد ده، به عنوان نه و یک نشنیده است.
از اینهمه نادانی به خدا پناه می بریم.الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 3، ص: 212

متن عربی

6- منهاج السنّة «1»

إذا أردت أن تنظر إلی کتاب سمّی بضدّ معناه فانظر إلی هذا الکتاب الذی استعیر له اسم منهاج السنّة و هو الحریّ بأن یسمّی: منهاج البدعة. و هو کتاب حشوه ضلالات و أکاذیب و تحکّمات، و إنکار المسلّمات، و تکفیر المسلمین، و أخذ بناصر المبدعین، و نصب و عداء محتدم علی أهل بیت الوحی:، فلیس فیه إلّا تدجیل محض، و تمویه علی الحقائق، و تحریف الکلم عن مواضعه، و قول بالبذاء، و رمی بالمقذِعات، و قذف بالفواحش، و تحکّک بالوقیعة، و تحرّش بالسباب. و إلیک نماذج منها:

1- قال: من حماقات الشیعة أنَّهم یکرهون التکلّم بلفظ العشرة أو فعل شی ء یکون عشرة، حتی فی البناء لا یبنون علی عشرة أعمدة و لا بعشرة جذوع و نحو ذلک لبغضهم العشرة المبشّرة إلّا علیَّ بن أبی طالب، و من العجب أنَّهم یوالون لفظ التسعة و هم یبغضون التسعة من العشرة (1/9).

و قال فی (2/143): من تعصّب الرافضة أنَّهم لا یذکرون اسم العشرة بل یقولون: تسعةٌ و واحدٌ، و إذا بنوا أعمدة أو غیرها لا یجعلونها عشرة، و هم یتحرَّون ذلک فی کثیر من أمورهم.

الجواب: أ و لیس عاراً علی من یسمّی نفسه شیخ الإسلام أن ینشر بین المسلمین فی کتابه مثل هذه الخزایة و یکرِّرها فی طیّه؟ کأنَّه جاء بتحقیق أنیق، أو فلسفة راقیة، أو حکمة بالغة تحیی الأمّة!

و إن تعجب فعجبٌ أنَّ رجلًا ینسب نفسه إلی العلم و الفضیلة ثمَّ إذا قال قولًا کذب، أو إذا نسب إلی أحد شیئاً مان، و کان ما یقوله أشبه شی ء بأقاویل رعاة

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 3، ص: 212

المعزی، لا بل هو دونهم و قوله دون ما یقولون، و کأنَّ الرجل ینقل عن الشیعة شیئاً یحدّث به عن أمّة بائدة لم تُبقِ منها صروف العبر من یعرف نوامیسها، و یدافع عنها، و یدرأ عنها القول المختلق.

هذا و أدیم الأرض یزدهی بملایین من هذه الفرقة، و المکتبات مفعمةٌ بکتبهم، فعند أیِّ رجل منهم، و فی أیٍّ من هاتیک الکتب تجد هذه المهزأة؟ نعم فی قرآن الشیعة (تِلْکَ عَشَرَةٌ کامِلَةٌ

) «1» (مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها

) «2» (وَ الْفَجْرِ* وَ لَیالٍ عَشْرٍ

) «3» (فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِهِ

) «4» و أمثالها، و هی ترتّلها عند تلاوته فی آناء اللیل و أطراف النهار، و هذا دعاء العشرات یقرأه الشیعة فی کلّ جمعة، و هذه الصلوات المندوبة التی تکرَّر فیها السورة عشر مرّات، و هذه الأذکار المستحبّة التی تُقرأ بالعشرات، و هذه مباحث العقول العشرة و مباحث الجواهر و الأعراض العشرة فی کتبهم.

و هذا قولهم: إنّ أسماء النبیّ عشرة.

و قولهم: إنّ اللَّه قوّی العقل بعشرة.

و قولهم: عشر خصال من صفات الإمام.

و قولهم: کانت لعلیٍّ من رسول اللَّه عشر خصال.

و قولهم: بُشِّر شیعة علیّ بعشر خصال.

و قولهم: عشر خصال من مکارم الأخلاق.

و قولهم: لا تقوم الساعة حتی تکون عشر آیات.

و قولهم: لا یکون المؤمن عاقلًا إلّا بعشر خصال.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 3، ص: 213

و قولهم: لا یُؤکل عشرة أشیاء.

و قولهم: عشرة أشیاء من المیتة ذکیّة.

و قولهم: عشرة مواضع لا یُصلّی فیها.

و قولهم: الإیمان عشر درجات.

و قولهم: العافیة عشرة أجزاء.

و قولهم: الزهد عشرة أجزاء.

و قولهم: الشهوة عشرة أجزاء.

و قولهم: البرکة عشرة أجزاء.

و قولهم: الحیاء عشرة أجزاء.

و قولهم: فی الشیعة عشر خصال.

و قولهم: الإسلام عشرة أسهم.

و قولهم: فی السواک عشر خصال.

و هذه قصور الشیعة المشیّدة، و أبنیتهم العامرة، و حصونهم المنیعة کلّها تکذِّب ابن تیمیّة، و لا یخطر علی قلب أحدٍ من بانیها ما لفّقه ابن تیمیّة من المخاریق.

هذا و الشیعة لا تری للعدد قیمة بمجرّده، و لا یوسم أحدٌ منهم بحبّه و بغضه مهما کان المعدود مبغوضاً له أو محبوباً، و لم تسمع أذن الدنیا من أحدهم فی العشرة: تسعةٌ و واحد. نعوذ باللَّه من هذه المجهلة.

اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)

۱۳ مهر ۱۴۰۳