«حافظ ابن کثیر» در «تاریخ» خود 13: 94 نوشته است که روایت کرده اند: «شیخ عبد اللّه یونینی متوفی 617، در یکی از سالها در هوا به سفر حج می رفت و این امر بر بسیاری از زهاد و بندگان صالح حاصل شده است. لکن از هیچیک از علمای بزرگ این موضوع را نشنیده ایم که این خصوصیت را داشته باشند و اول کسی که این امر برایش حاصل شده، حبیب عجمی را ذکر کرده اند که از اصحاب حسن بصری بوده و پس از او از صالحان که خدایشان رحمت کند، نقل شده است».
«امینی» می گوید: از «ابن کثیر» عجب نیست که به این اعاجیب بگرود و با نقل آنها اوراق تاریخ را مشوه سازد، اما وقتی به مناقب اهلبیت علیهم السّلام میرسد که بمراتب از این موهومات بی اعتبار و خلاف عقل، به ذهن و عقل آدمی نزدیکتر است، بانگ و فریاد اعتراض برمی آورد. اما همه می دانیم حب و بغض انسان را را کور کر می کند.

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 11 ص 234)