شیخ الاسلام حموینی در باب دوازدهم از” فراید السمطین ” از طریق احمد بن نیع به اسنادی که عده ای از حفاظ و ارباب دقت نظردر آن هستند از ابی راشد از علی علیه السلام روایت نموده که گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: همانا خدای عز و جل مرا در بدر و حنین بفرشتگانی یاری فرمود که چنین عمامه ای بر سر داشتند، و این (عمامه) سد و حائلی است بین مسلمین ومشرکین، این سخن را پیغمبر صلی الله علیه و آله هنگامی بعلی علیه السلام فرمود که در روز غدیر عمامه بر سر آن جناب نهاد  طرفی از آن را به دوش آن جناب افکند، و به اسناد دیگری از طریق حافظ ابی سعید شاشی (شرح حال او در جلد 1 ص 170 گذشت)روایت کرده که: رسول خدا صلی الله علیه و آله عمامه خود (موسوم به سحاب) را بر سر علی بن ابی طالب علیه السلام نهاد و دو طرف آن را از جلو و عقب او افکند، سپس فرمود: رو به من کرد، آن حضرت رو نمود، بعد فرمود پشت به من کن، آنحضرت پشت نمود، سپس فرمود: فرشتگان به نزد من چنین آمدند.این روایت را بهمین لفظ، جمال الدین زرندی حنفی در (نظم درر السمطین) و جمال الدین شیرازی، در اربعین خود، و شهاب الدین احمد، در توضیح الدلایل روایت نموده و این جمله را افزوده اند: سپس پیغمبر صلی الله علیه و آله فرمود:من کنت مولاه، فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه، و انصر من نصره، و اخذل من خذله. و حموینی باسناد دیگر از طریق حافظ ابی عبد الرحمن ابن عایشه از علی علیه السلام روایت کرده که فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز غدیر خم عمامه ای بر سر من نهاد و حاشیه آنرا بر شانه ام افکند و فرمود: همانا خداوند در روز بدر و حنین مرایاری کرد به فرشتگانی که چنین عمامه بر سر داشتند، و به همین لفظ حدیث مذکور را، ابن صباغ مالکی در” الفصول المهمه ” ص 27 و حافظ زرندی در ” نظم درر السمطین ” و سید محمود قاری مدنی در” الصراط السوی ” روایت نموده اند

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 540