امام طبری -محمد بن جریر- در کتاب (الولایه) حدیثی را به اسناد خود آورده از زید بن ارقم که قسمت زیادی از آن در صفحات 89 و 92 ذکر شد و در پایان حدیث مزبور است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
ای گروه مردم بگوئید پیمان بستیم با تو از صمیم قلب و عهد نمودیم با زبان و دست بیعت دادیم بر این امر، عهد و پیمان و بیعتی که اولاد و اهل بیت و کسان خود را بدان وادار نمائیم و به جای این سیره مقدس روش دیگری را نپذیریم و تو گواه بر ما هستی و خداوند از حیث گواهی کافی است، بگوئید آنچه را به شما تلقین و تعلیم نمودم و سلام کنید بر علی با تصریح به فرماندهی اهل ایمان و بگوئید: الحمد لله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لو لا ان هدانا الله. همانا خداوند هر صدا و آهنگی را میشناسد و میشنود و به خیانت هر خائن واقف است، پس هر کس پیمان شکنی کند به زیان خود کرده و کسی که به پیمان خدائی وفادار بماند خدای پاداش بزرگ به او خواهد داد، بگوئید چیزی را که موجب رضایت خداوند است و اگر ناسپاسی کنید خداوند از شما بی نیاز خواهد بود.
زید بن ارقم گفت: در این هنگام مردم رو به طرف رسول خدا صلی الله علیه و آله شتافتند در حالی که همه میگفتند: “سمعنا و اطعنا علی امر الله و رسوله بقلوبنا” یعنی: شنیدیم و بر امر خدا و رسولش از صمیم قلب فرمانبرداریم، و اول کسانی که دست خود را به عنوان اطاعت و بیعت بپیغمبر صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام رسانیدند، ابی بکر و عمر و عثمان و طلحه و زبیر بودند با باقی مهاجرین و انصار، و سایر مردم تا هنگامی که نماز ظهر و عصر در یک وقت خوانده شد و این جریان امتداد یافت تا نماز مغرب و عشاء نیز در یک وقت خوانده شد و تا سه روز امر دست دادن و بیعت پیوسته ادامه داشت.
(الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 508)