او را بنام ابو جعد بارقی ازدی نیز خوانده اند. یار پیامبر (ص) و از یاران مورد رضایت وی بوده است. شرح حالش در فرهنگ اصحاب آمده است مثلا در “استیعاب”، “اسعد الغابه” و “اصابه”.
این حدیث را از پیامبر(ص) روایت کرده است: “بر پیشانی مبارک اسبان تا قیامت پاداش آخرت و غنیمت آویخته است”.
شیب بن غرفده میگوید: در خانه عروه بن جعد هفتاد اسب دیدم که از روی شوقی که به (دستور و تشویق خدا در قرآن دائر بر) نگهداری اسب داشت تدارک کرده بود.
مولفان شش “صحیح” این حدیث را هر یک در “صحیح” خویش آورده اند.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج9، ص: 75