حافظ کنجی در ص 68 از کفایة بدون زنجیره ای پیوسته از طریق حافظ ابن فنجویه از ابن عباس آورده است که پیامبر (ص) به علی گفت اگر من می خواستم کسی را به جانشینی بر گزینم هیچکس سزاوارتر از تو نیست زیرا تو در اسلام پیشینه ای نیکو داری و با رسول خدا خویشاوند نسبی و سببی هستی و سرور زنان مؤمنان فاطمه نزد تو است و پیش از همه این ها گرفتاری هائی که ابوطالب (در راه من بر خود هموار ساخت) هنگامی که قرآن؛ فرود آمده به نزد من شد و من مشتاقم که خدمت وی را پس از او درباره فرزندش جبران کنم.
امینی گوید: مضمون هیچ یک از این احادیث با کافر بودن ابوطالب سازگار نیست زیرا او (ص) جانشین خود؛ امام را دستور نمی دهد که کافری را کفن کند و
غسل دهد، و به گونه ای که در حدیث سوم می بینیم نیز برایش آمرزش نمی خواهد و بر او رحمت نمی فرستد و نه فقط چنانچه در حدیث چهارم می بینیم امید همه گونه پاداش نیکو را درباره او ندارد بلکه اندکی از آن را نیز امید ندارد و چنانچه در حدیث باران خواستن می بینیم از خداوند خیر بسیار برای او نمی خواهد و چنانچه در حدیث ششم آمده برای او آمرزش نمی خواهد و نیز عقیل را بخاطر محبوب بودن در دیده او دوست نمی دارد زیرا کافر بودن کسی مانع از آن است که یک مسلمان حتی یکی از این گونه واکنش ها را درباره وی انجام دهد- چه رسد به همه آن ها و چه رسد که آن مسلمان، خودش پیامبر اسلام (ص) باشد که آشکارا این گفتار خدای گرامی را بر زبان می راند: نبینی که گروهی با گرویدن به خدا و بروز بازپسین، کسانی را که با خدا و رسول او مخالف باشند دوست گیرند هر چند پدران یا پسران یا برادران یا تبار ایشان باشند- سوره مجادله-
و نیز این گفتار خدای تعالی را: ای مؤمنان، دشمن من و دشمن خود را دوست نگیرید که با ایشان طرح دوستی افکنید در صورتی که آن ها به این حق که به سوی شما آمده کفر می ورزند. سوره ممتحنه 60
و نیز این گفتار خدای تعالی را: ای مؤمنان پدران و برادران خویش را اگر کفر را بر ایمان برگزیده اند بدوستی مگیرید کسانی از شما که با ایشان دوستی کنند خودشان ستمگرانند. سوره توبه آیه 23
و نیز این گفتار خدای تعالی را: اگر بخدا و پیامبر و آنچه بر وی فرود آمده ایمان داشتند کافران را به دوستی نمی گرفتند. سوره مائده آیه 81. و نیز آیات دیگر.

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 7 ص 507)