غدیریه بیستم سید حمیری

متن فارسی

در چاشتگاهی جبرئیل بر پیغمبر(صلی الله علیه وآله) فرود آمد و در حالی که مردم شتاب زده و تند در حرکت بودند، گفت: بایست،

و تبلیغ ولایت کن که اگر نکنی رسالت را به انجام نرسانده ای. پس او فرود آمد و دیگران نیز به زیز آمدند و منزل گرفتند،

به جانب درختان در کنار غدیر آمد و بر جهاز شتران، ایستاد و آشکارا بانگ بر آورد

و گفت:هان ای کسانی که من مولای شمایم، این علی پس از من سرور شما است. پس اذعان کنید.

سیه روزی به دوستش گفت: – و چه بدبختانی که می لغزند و به فتنه می افتند –

پیغمبر بازوان علی را گرفته است و او را به فرمانی که بروی نازل نشده است، می ستاید.

در دل چنین کسی گوئی اعتماد به پیغمبر نیست. شگفتا پس از کجا و چگونه ایمان آورده است؟

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 2، ص: 331

– 20-

أتى جبرئیلٌ و النبیُّ بضَحْوةٍ فقال أقم و الناس فی الوَخْد «2» تُمْحَنُ‏

و بلّغْ و إلّا لم تُبلّغْ رسالةً فَحطَّ و حَطَّ الناسُ ثَمَّ و وطّنوا

على شجراتٍ فی الغدیرِ تقادمتْ فقام على رَحلٍ ینادی و یُعلنُ‏

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏2، ص: 331

و قال ألا من کنتُ مولاه منکُمُ فمولاهُ من بعدی علیٌّ فأذعِنوا

فقال شقیٌّ منهمُ لقرینِهِ و کم من شقیٍّ یستزلُّ و یفتِنُ‏

یمدُّ بِضَبْعَیهِ علیّا و إنَّهُ لما بالذی لم یُؤتَهُ لَمُزیِّنُ‏

کأن لم یکن فی قلبه ثقةٌ به فیا عجباً أنَّى و من أینَ یُؤمِنُ؟!