– 23-

و قام محمدٌ بغدیر خُمٍّ             فنادى مُعلِناً صَوتاً نَدِیَّا

لمن وافاهُ من عُربٍ و عُجْمٍ             و حفُّوا حول دوحته حنیَّا

ألا مَن کنتُ مولاه فهذا             له مولىً و کان به حفیَّا

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏2، ص: 332

إلهی عادِ من عادى علیّا             و کُن لِولیِّهِ ربِّی ولیَّا «1»