قرن یازدهم سید شهاب موسوى
تولد 1025
وفات 1087
– عشق و اندوه در رگهایش در هم آمیخته و آنگاه که بگرید گویى که از رگهایش حکایت مىکند.
پس از ابیاتى مىگوید:
– در پرتو چراغ اوست که نورى هدایتگر درون تیرگیها را شکافته است.
– «غدیر خم» پس از آنهمه تردید و شکى که مخالفان پراکندند و از ناتوانى باز ایستادند.
– اینک با ابر رحمتش باران برکت مىبارد و همه را در امواج خود گرفته غدیر که من آنرا بهترین گفتار و بیان مىدانم.
– مضمون غدیر بهترین نکتههاى هدایت آشکار کرده و راه هدایت را از ابهامات زدوده است.
– این مضمونى برگزیده از تفسیر قرآن است، که هیچ دستى چنان تفسیر حقى نیاورده است.
این ابیات در ص 140 دیوان شاعر، در ضمن قصیدهاى که بسال 1087 سروده. و بر 40 بیت بالغ است، دیده مىشود. در ضمن این قصیده است که سید على خان مشعشعى را مدح کرده است. و از کتاب او بنام «خیر المقال» نام مىبرد، در امامت، که در این کتاب حدیث غدیر را ذکر مىکند. در ضمن تقریظ،
حدیث غدیر را در کلام خود آورده و آنرا «ورطات القاله» نامیده و شکوک وارده را بر شمرده، و از این رو است که او را در شمار شاعران غدیر محسوب داشتیم
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج11، ص: 407