غدیریه سید شهاب موسوی(ابن معتوق)

 
قرن یازدهم سید شهاب موسوى
تولد 1025
وفات 1087
– عشق و اندوه در رگهایش در هم آمیخته و آنگاه که بگرید گویى که از رگهایش حکایت مى‏کند.
پس از ابیاتى مى‏گوید:
– در پرتو چراغ اوست که نورى هدایتگر درون تیرگیها را شکافته است.
– «غدیر خم» پس از آنهمه تردید و شکى که مخالفان پراکندند و از ناتوانى باز ایستادند.
– اینک با ابر رحمتش باران برکت مى‏بارد و همه را در امواج خود گرفته غدیر که من آنرا بهترین گفتار و بیان مى‏دانم.
– مضمون غدیر بهترین نکته‏هاى هدایت آشکار کرده و راه هدایت را از ابهامات زدوده است.
– این مضمونى برگزیده از تفسیر قرآن است، که هیچ دستى چنان تفسیر حقى نیاورده است.
این ابیات در ص 140 دیوان شاعر، در ضمن قصیده‏اى که بسال 1087 سروده. و بر 40 بیت بالغ است، دیده مى‏شود. در ضمن این قصیده است که سید على خان مشعشعى را مدح کرده است. و از کتاب او بنام «خیر المقال» نام مى‏برد، در امامت، که در این کتاب حدیث غدیر را ذکر مى‏کند. در ضمن تقریظ،
حدیث غدیر را در کلام خود آورده و آنرا «ورطات القاله» نامیده و شکوک وارده را بر شمرده، و از این رو است که او را در شمار شاعران غدیر محسوب داشتیم

      الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 407