اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۶ مرداد ۱۴۰۳

غدیریه شمس الدین محفوظ

متن فارسی

شمس الدین محفوظ (متوفی در سال 690 ه ق)

«پیاله، شفاف و می ناب و نسیم لطیف و نغمه بلبلان روح افزا است، و بهار چنان زمین را پوشانده که از لحاظ زیبائی همانند ندارد، زمین بعد از برهنگی باغستان طرب‏انگیز و یا حریر سبز است، و پرندگان دارای نغمه‌های گونه گونند با نوحه سرا و یا طرب انگیز خواستنی هستند، و آبها برخی کم کم و برخی زیاد و پیچیده که از چمنها روانند، و نسیم روح افزا بر باغستان می‌وزد و بوی عطر و گلاب از آن به مشام جان می‌رسد همانند مدیحه آل محمد (ص) که کشتیهای نجاتند و شعرا با شعر گفتن درباره آنها طلب عطر کرده و معطر می‌شوند.
آنان پاکان و پاکیزگان و رکوع کنندگان و سجده کنان و آقایان و نجیبانند.
از آنها است علی ابطحی هاشمی تیز رأی هنگام حوادث و سر و صداهای جنگ.
«اوست امیر که در روز غدیر تعیین شده، او برادر پیامبر اکرم است، از اصلاب پاک متولد شده و فرزندانش نیز همگی پاکند»
آیا وصف کنندگان می‌توانند آنچنانکه شایسته است او را مدح کنند در صورتی که قرآن درباره‌اش مدح و ثنا گفته است؟
او دارای همسری است که نورش همه جا را روشن کرده و از این رو او را زهرا نامیده‌اند. و امامان از فرزندان اویند که گذشتگان و آیندگان وسیله آنها شرافت پیدا کردند. مبدأ آنها امام حسن مجتبی علیه السلام است که کریمان به انساب او افتخار می‌کنند.
و بعد از او امام حسین علیه السلام است که شهیدان وسیله او بدرجات عالیشان نائل گردیده‌اند.
و بعد از او امام بزرگوار حضرت زین العابدین علیه السلام که امام نجیب و امین و سجده کننده و گریان است.
و بعد از او امام باقر علیه السلام است که تمام کارهایش ستوده و نعمت است.
و بعد از او امام صادق علیه السلام است که عالم اهل بیت است و تمام شاگردانش همگی بزرگواران و سعادتمندانند.
و بعد از او امام موسی بن جعفر علیهما السلام است که به ضریحش زوار تبرک می‌جویند.
و بعد از او امام رضا علیه السلام است که علم هدایت و گنج تقوی و باب امیدواری و از بین برنده تاریکی و روشنی بخش دلها و جامعه است.
و بعد از او جواد الائمه و فرزند برومندش امام هادی علیهما السلام‏اند که نشانه‌های روشنشان مردم را هدایت می‌کند.
و بعد از او امام حسن عسکری علیه السلام که درخشندگی خیره کننده‌ای از نور جلال، او را احاطه کرده است.
و بعد از او حضرت مهدی علیه السلام است که امام پاک و پسر امام پاک است و در شرق و غرب پرچم نورانی او بر افراشته خواهد شد.
او زمین را بعد از فساد، آباد می‌کند تا جائی که گرگ با میش در یکجا زندگی کنند.
من ای پسر عم رسول خدا! قلبا شما را دوست دارم و دلم به هوای کوی شما است.
و کسانیکه درباره شما غلو می‌کنند و یا شما را دشمن دارند کافر می‌دانم» «1»

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 679

متن عربی

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 679

63- شمس الدین محفوظ، المتوفّى حدود (690)

          راق الصبوحُ و رقّتِ الصهباءُ             و سرى النسیمُ و غنّتِ الورقاءُ

             وکسا الربیعُ الأرضَ کلَّ مدبّجٍ             لیست تجیدُ مثالَه صنعاءُ

             فالأرضُ بعد العریِ إمّا روضةٌ             غنّاءُ أو دیباجةٌ خضراءُ

             و الطیرُ مختلف اللحان فنائحٌ             و مطرّبٌ مالت به الأهواءُ

             و الماءُ بین مدرّجٍ و مجدولٍ             و مسلسلٍ جادت به الأنواءُ

             و سرى النسیمُ على الریاضِ فضمّختْ             أثوابَهُ عطریّةٌ نکباءُ «1»

             کمدیحِ آلِ محمدٍ سفنِ النجا             فبنظمِه تتعطّرُ الشعراءُ

             الطیّبون الطاهرون الراکعو             ن الساجدون السادة النجباءُ

             منهم علیُّ الأبطحیُّ الهاشمیّ             اللوذعیُّ إذا بدت ضوضاءُ

             ذاک الأمیر لدى الغدیر أخو البشی            – ر المستنیر و من له الأنباءُ

             طهرت له الأصلابُ من آبائه             و کذاک قد طهرت له الأبناءُ

             أ فهل یحیطُ الواصفون بمدحِهِ             و الذکرُ فیه مدائحٌ و ثناءُ

             ذو زوجةٍ قد أزهرتْ أنوارُها             فلأجل ذلکمُ اسمُها الزهراءُ

             و أئمّةٌ من ولدها سادت بها ال            – متأخِّرون و شُرّف القدماءُ

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 680

         مبداهمُ الحسن الزکیُّ و من إلى             أنسابهِ تتفاخر الکرماءُ

             و الطاهر المولى الحسین و من له             رفعت إلى درجاتها الشهداءُ

             و الندبُ زین العابدین الماجد الن             دب الأمین الساجد البکّاءُ

             و الباقر العلَمُ الشریفُ محمدٌ             مولىً جمیعُ فعالِهِ آلاءُ

             و الصادق المولى المعظّمُ جعفرٌ             حبرٌ موالیه هم السعداءُ

             و إمامنا موسى بنُ جعفر سیّدٌ             بضریحِه تتشرّفُ الزوراءُ

             ثمّ الرضا علَمُ الهدى کنزُ التقى             باب الرجا محیی الدجى الجلّاءُ

             ثمّ الجوادُ مع ابنهِ الهادی الذی             تهدی الورى آیاتُه الغرّاءُ

             و العسکریُّ إمامنا الحسنُ الذی             یغشاه من نورِ الجلالِ ضیاءُ

             و الطاهرُ ابن الطاهرین و من له             فی الخافقین من البهاء لواءُ

             من یُصلح الأرضین بعد فسادها             حتى یُصاحب ذئبهنَّ الشاءُ

             أنا یا ابن عمِّ محمد أهواکمُ             و تطیب منّی فیکمُ الأهواءُ

             و أکفّر الغالینَ فیک و ألعنُ ال             قالینَ إنّهمُ لدیَّ سواءُ «1»