اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۴ مهر ۱۴۰۲

غدیریه شیخ علی عاملی

متن فارسی

 قرن دوازدهم شیخ على عاملى
– حدیث صبا، و یاد دختران لطیف اندام را، بر این عاشق دلشکسته آشکار کن.
– و باران اشک را بر مژگان مجروح من بباران، اشگى که بر گذشته بى بازگشت و عنفوان جوانى نثار مى‏شود.
– و اجازه بده که اندوه سرآغاز دوستى و عشق را، از این دل برتافته از آتش عشق، به هر سوى بپراکنم.
تا مى‏رسد به ابیاتى که تخلص به مدح امیر مؤمنان علیه السّلام کرده، مى‏گوید:
– ابو الحسن، آن سرچشمه زلال براى تشنگان، و بهترین پذیراى ستمدیدگان.
– آن بزرگوار پاک نسبى، که اوصاف کمالش از حد و حصر بیرون است.
– پیشوایى که افتخاراتش را در هنگام افتخار، هیچ کس نتواند شمرد.
– و هر شخص نکو خصالى را که با او مقایسه کنى، ناپسند خواهى یافت.
– کسى که اعلام هدایت را، پس از آنکه مدروس و فراموش شده بود، دوباره برافراشت و تازه گردانید.
– آثار اسلام و آیین حق را- که از دیده‏ها محو شده بود- به استوارى بنیاد نهاد و زنده کرد.
– در عرصه مکارم و بزرگواریها، تنها فرد شایسته، و در جنگها، پیشرو و پیشتاز دلاوران بود.
– و بدین جهت بود که پیامبر خدا، آنگاه که دریاى طوفانى حوادث موج مى‏زد، کلید کارها و اختیار امور را به کف او سپرد.
– آنجا که در روز غدیر، جبرئیل، پیمبر را ندا در داد، که این پیام را بمردم برسان.
– هر کس را که من پیشواى اویم، وصى من على- صلوات اللّه علیه- مولاى اوست، و بر شاهد و مشهودى سرورى دارد.
– آن پیشواى دلاورى که در کارزار با اشتران (مهریه) «1»، همواره پیشتاز است، و بسوى دشمنان اسلام مى‏شتابد.
  الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 479

متن عربی

                        الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 479

99- الشیخ علی العاملی

         أجل حدیثَ الصبا و الخرّدِ الغیدِ             لمستهامٍ کئیبِ القلبِ معمودِ

             و استمطرِ الدمعَ من جفنی القریحِ على             شرخِ الشبابِ و عصرٍ غیرِ مردودِ

             و امنحْ أبثّک حزناً عن رسیسِ هوى             و عن فؤادٍ بنارِ البینِ موقودِ

 

إلى أن یتخلّص إلى مدح أمیر المؤمنین علیه السلام و یقول:

          المنهل العذب للظامی أبا حسنٍ             و من لکلّ مُضامٍ خیر مورودِ

             و الطاهر النسب السامی من امتنعت             صفاته الغرّ عن حصرٍ و تحدیدِ

             مولىً إذا عُدَّ ذو مجدٍ و ذو شرفٍ             یومَ الفخارِ تجده خیر معدودِ

             و کلّ محمودِ أوصافٍ یُقاس به             یغدو لدیه ذمیماً غیرَ محمودِ

             یمّم إلیه و نکّب کلّ مقتصدٍ             من الأنام تجدْه خیرَ مقصودِ

             هو الجواد و من ساواه ممتنع ال             وجود فی کلّ عصرٍ غیر موجودِ

             مجیبُ کلِّ مُضامٍ عند نازلةٍ             ملبّیاً و کفى عوناً إذا نودی‏

             مولى البریّةِ و المعنیُّ فی سورِ             الذکر الحکیم بمدحٍ غیرِ محدودِ

             من قد أعاد الهدى من بعد ما درست             أعلامُه أبداً من بعد تشییدِ

             و مهّدَ الحقَّ و الإسلامَ حین عفتْ             رسومُه و توارى أیَّ تمهیدِ

             ففی المکارمِ یُدعى بابن بجدتِها             و فی الملاحم مقدام الصنادیدِ

             لذاک ألقى رسولُ اللَّهِ حیث طما             بحرُ الهیاج إلیه بالمقالیدِ

 

                        الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 480

         و قال فی یوم خمِّ حین قال له             جبریل بلّغ مقالًا غیر مردودِ

             من کنتُ مولاه حقّا فالوصیُّ له             مولىً على شاهدٍ منهم و مشهودِ

             القائدُ الخیلَ فی الهیجاء مقرنةً             من النجائبِ بالمهریّةِ القودِ

 

القصیدة و هی کبیرة جداً.