– امیر مومنان علی- صلوات الله علیه- در غدیر خم، به بزرگترین افتخار- یعنی مقام ولایت امر- نائل گردید.
– عجب از مردمی که با تو دشمنی ورزیده، و دعوت دشمنان تو را پذیرفتند.
– آیا این گمراهان، از صراط حق، عمدا روی برتافتند، یا راه صواب و حقیقت بر آنها پوشیده بوده است؟
– یا اینکه اینان، در چیزی که شک بردار نیست، شک ورزیده اند؟ و آیا می توان حق راکه بی پرده نمایان شده، انکار کرد؟
– و آیا پس از غدیر خم، دیگر غیر تودر خلافت پیمبر صلی الله علیه و اله نصیب و حقی دارد؟
– و آیا پیمبر، ترا پیشوا و مولای آنها قرار نداد، وهمه گردنها به موافقت این فرمان فرو نیامدند؟
– و هیچ هاشمی که تبار بر گزیده داشت، سرپیچی نکرد.
– کسانی از قبایل تیم بن مره یا عدی، حضورشان و غیبتشان یکی است.
– چرا که اگر از روی شقاوت، حق تو را انکار کردند، با این افراد که عقاب بر مردم نازل نمی شود.
– بسا عقلای این طایفه که نادانی ورزیده اند، و تو در آن میان، همچون ماه نور فشانی میکنی، و سگان عوعو می کنند.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج11، ص: 454