– این طریقه و مذهب ما است که پیشواى پس از مصطفى، حیدر پهلوانان و دلیران است.

– یعنى على أمیر مؤمنان، آن کسى که خدا او را به قسم خود مخصوص داشته است.

– خدا در آیات مبارک، آنگونه فضل او را ستوده، که من نتوانم آن را به نظم بکشم.

– درباره او، رسول اللّه سرور و پیشواى ما، در ایام حج- روز غدیر خم- فرموده است:

– هر که من مولا و پیشواى او هستم، على نیز سزاوار پیشوایى و ولایت او است.

– پیامبر بزرگوار، در ضمن خطبه غرائى که در میان جمیع حاضران ادا فرمود

– أبو الحسن گرامى را، در آن روز گرم و تفته- که باد سوزناگى به همراه داشت- بر گرفت.

– تا پس از او، گمان نبرند و نگویند که نص سفارش پیامبر پنهان و پوشیده مانده و بگونه صریح بیان نشده است.

– پس بدینسان، على پس از مصطفى جانشین آن بزرگوار است؛ او فضل تقدم دارد؛ او کسى است که بر هیچ بتى نیایش نکرده است.

– در هر خیر و کمالى سبقت داشته، و در هر جنگى ثبات قدم ورزیده است.

– اول کسى است که به قبله مسلمانان نماز خوانده، و آگاهترین مردم بر قرآن و احکام است.

– در میان مردم، نزدیکترین مردم به قرابت پیغمبر، و برترین همه مردم از حیث مزایا، و جنگاورترین همگان در پیکارها بود.

– همتى والاتر از هر کس، و مقامى شامخ‏تر در عزم و تصمیم داشت

– آنجا که فاجران بیچاره روزه نمی گرفتند، او شبانگاهان بیش از همه عبادت می کرد، و به هنگام روز، روزه می داشت.

– در گفتار، فصیحترین؛ و در بیان، بلیغ ترین؟ و در دادرسى دادخواهان، دادگرترین مردم بود.

– از همه خوشروتر؛ از همه گشاده دل ‏تر؛ و در برابر خواهشگران، از همه عطا بخش ‏تر بوده.

– جودش از همه بیش؛ و مالش، بیش از همه در دسترس استفاده مستمندان، کوه نشینان و همه انسانهاى نیازمند بود.

– پس چگونه می توانى کسانى را که در حلم و اخلاق و خصال؛ و در شجاعت و فضل بزرگ و تدبیر و ورع و کرم عالمگیر؛ با او یاراى برابرى ندارند، بر او مقدم شمارى؟

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 257