قاضى نظام الدین (متوفى در سال 678)
او اشعارى در مدح خاندان پیامبر اکرم و داستان غدیر خم دارد که ترجمه برخى از آنها چنین است:
«خدا به شما خیر کثیر عنایت کند اى آل یاسین و اى ستارگان حقیقت و اى علمهاى هدایت میان ما.
خداوند اعمال هیچ بنده و دین هیچ فردى را جز با محبت شما نمی‌پذیرد.
اگر دستهاى جنایتکارم جز مار و افعى برایم فراهم نکرده در روز قیامت تنها امید نجات از شما دارم.
آرى سنگینى گناه را وسیله شما سبک می‌کنم، آرى در حشر میزانها را وسیله شما سنگین می‌نمایم.
و هر کس شما را در راه خدا دوست ندارد، از عذاب دردناک قبر و قیامت در امان نخواهد بود. به خاطر شما افلاک آفریده شده که اگر او نبود، اندازه‌ها تکون پیدا نمی‌کرد.
چه کسى در امر ولایت همانند على است؟ دشمنان او جز دیوانگان نیستند.
چنانکه نقل کرده‌اند: اسم على در عرش نوشته شده چه کسى می‌تواند آن را از بین ببرد و یا رویش را رنگ کند؟
چه کسى حجت خدا و ریسمان محکم خدا و بهترین مردم است که دوستیش در حشر بی‌نیازتان می‌کند؟
چه کسى در میدان معرکه، مبارز، و در مقام استدلال، دلیل قاطع است؟
چه کسى همانند او داراى جفر و جامعه است که از اسرار غیب در آن نگاشته شده است؟ و چه کسى همانند هارون نسبت به موسى برادریش را نسبت به پیامبر اکرم پیش مردم ثابت کرده است؟
مهما تمسک بالاخبار طائفة فقوله: وال من والاه یکفینا
یوم الغدیر جرى الوادى فطم على قوى قوم هم کانوا المعادینا
شبلاه ریحا نتاروض الجنان فقل فى طیب ارض نمت تلک الریاحینا:
«هرگاه طائفه‌اى به اخبار تمسک جویند فرموده رسول خدا «خدایا دوست بدار آنکس که او را دوست می‌دارد» ما را کفایت خواهد کرد.
در روز غدیر، رسول خدا میان آن بیابان در میان آن مردمى که دشمن ما بودند او را معرفى فرمود که فرزندانش دو ریحانه باغستان بهشتند پس بگو: این عطر و ریاحین به خاطر پاکى و خوشبوئى آن زمینى است که این ریاحین را پرورده و پدید آورده است».
این قصیده در حدود 42 بیت است که قاضى مرعشى در مجالس المؤمنین صفحه 226 آن را ذکر کرده است.
او با این گفته‌اش «به خاطر جد شما افلاک آفریده شده که اگر او نبود، اندازه‌ها تکون پیدا نمی‌کرد» اشاره به آن روایتى کرده که حاکم بطور صحیح در مستدرک جلد 2 صفحه 615 از ابن عباس رضى اللّه عنهما چنین آورده است: «خداوند به عیسى علیه السلام وحى فرمود که اى عیسى به محمد (ص) ایمان بیاور و به آن عده از امتت که او را درک می‌کنند دستور ده که به او ایمان بیاورند، پس اگر محمد نبود من آدم را خلق نمی‌کردم، و اگر محمد نبود من بهشت و جهنم را نمی‌آفریدم، من عرش را روى آب آفریدم اما قرار نداشت روى آن نوشتم: خدائى جز خداى یکتا نیست، محمد (ص) رسول خدا است، آنگاه آرام گرفت».
سبکى نیز در «شفاء السقام» صفحه 121 آن را آورده و اقرار به صحت آن کرده است و زرقانى نیز در شرح مواهب جلد 1 صفحه 44 آنرا آورده و گفته است:
ابو الشیخ آن را در طبقات اصفهانیین آورده و حاکم آن را صحیح شمرده و سبکى و بلقینى در فتاواى خود به آن اقرار نموده‌اند.
و حاکم بعد از این حدیث، حدیث صحیح دیگرى را که تا حدودى همانند روایت گذشته است نقل کرده که مضمون آن چنین است: رسول خدا فرمود:
«هنگامى که آدم خطا کرد، گفت: خدایا از تو بحق محمد (ص) می‌خواهم که از خطایم صرفنظر کنى، خداوند فرمود: اى آدم، چگونه محمد را شناختى در صورتى که هنوز او را نیافریده‌ام؟ گفت: خدایا چون هنگامى که مرا آفریدى و از روحت در من دمیدى، سرم را بالا کردم، در قائمه‌هاى عرش دیدم نوشته است: خدائى جز خداى یکتا نیست، محمد رسول خدا است، پس دانستم که تو به اسمت اضافه نمی‌کنى مگر محبوبترین مخلوقت را، خداوند متعال فرمود: اى آدم راست گفتى، او محبوبترین خلق به سوى من است، مرا بحقش بخوان تا ترا ببخشایم و اگر محمد نبود ترا نمی‌آفریدم».
این روایت را بیهقى در «دلائل النبوه» که ذهبى درباره‌اش گفته است: از آن بهره گیر که تمامش هدایت و نور است، و طبرانى در معجم الصغیر آورده و سبکى در شفاء السقام صفحه 120 و سمهودى در وفاء الوفاء صفحه 419 و قسطلانى در مواهب اللدنیة و زرقانى در شرح آن جلد 1 صفحه 44 و عزامى در فرقان القرآن صفحه 117 به صحتش اعتراف کرده‌اند.
این مختصر را براى آگاهى خواننده محترم در مورد نادرستى گفته ابن تیمیه و هم مسلکانش مانند «قصیمى» نوشته‌ایم تا فضیلت رسول خدا را از روى بصیرت درک کرده گول این گمراهان را نخورند.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج5، ص: 673