کمال الدین شافعى (متوفى در سال 652)

او نیز اشعارى درباره «غدیر حم» سروده که ترجمه برخى از آنها چنین است:

«گوش فرا ده تا آیات وحى را که در مدح امامى که خدا او را مخصوص به هدایت کرده است بشنوى:
در سوره آل عمران آیه مباهله است که با فرستادن آن بعضى از مزایایش را شمرده است.
و در سوره احزاب، حامیم، تحریم و هل اتى گواه صادقى است که خدا در آنها على را ستوده و تطهیرش کرده است.
کارى که على کرد و انگشترى که او در حال رکوع بسائل داد، شخصیت انسانى او را به ثبوت رسانید و او را مورد عنایت خاص الهى قرار داد.
و در آیه نجوى که جز او کسى به این فیض عظمى نائل نگردید، ارزش و شخصیت او آشکار گردید و به او چنان قرب و منزلت بخشید که داراى مقام ارجمند و تقواى الهى گردید.
و خداوند او را در کنف لطف و محبت پیامبرش بزرگ کرد و از تربیت و الطاف عمیمش بهره‌مندش گردانید، و از مکارم اخلاقش که بدانوسیله راه هدایت را بدو می‌آموخت، بطرز خاصى بهره‌مندش فرمود، بالنتیجه او را برادر خود قرار داد.

و انکحه الطهر البتول و زاده                   بأنک منى یا على و آخاه‌
و شرفه یوم «الغدیر» فخصه                  بأنک مولى کل من کنت مولاه‌
و لو لم یکن الا قضیة خیبر                     کفت شرفا فى مأثرات سجایاه: «1»

«رسول خدا فاطمه زهرا را به ازدواج او در آورد و افزود که تو از منى و او را برادر خود قرار داد.
و در روز «غدیر خم» او را مفتخر فرمود که: هر کسى که من مولاى اویم تو نیز مولاى او هستى، و اگر در افتخارات زندگیش جز داستان خیبر نبود، تنها همان او را کفایت می‌کرد.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏5، ص: 645