احمد گوید: به مانند فضائلی که درباره علی به دست آمده درباره احدی (از صحابه) نیامده،

و اسماعیل قاضی و نسائی، و ابو علی نیشابوری، گفته اند: اغلب آنچه درباره علی رسیده به اسنادهای صحیح و حسن در حق هیچ یک از صحابه وارد نشده، از جمله آنها روایتی است به صحت رسیده که: “ان الله تعالی یحبه و ان رسول الله یحبه ” یعنی همانا خدای تعالی دوست میدارد او -علی علیه السلام- را و همانا رسول خدا صلی الله علیه و آله دوست میدارد او را.

بلکه ترمذی روایت نموده که: علی علیه السلام محبوبترین مردم بود در نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله تا آنجا که گوید: چون آیه مباهله (آیه 60 ازسوره آل عمران) نازل گشت رسول خدا صلی الله علیه و آله علی و فاطمه و دو فرزندش را به سوی خود خواند و سپس گفت: بارخدایا، اینان اهل بیت من هستند، و نیز فرموده است که: من سرور فرزندان آدم هستم و علی سرور عرب است

لکن از طرف بعضی، به تصحیح محدث معروف، حاکم نسبت به این حدیث اعتراض شده است و نیز به صحت رسیده که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: من کنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه، و عاد من عاداه. این حدیث را سی نفر از صحابه روایت نموده اند، و نیز از جمله روایاتی که به صحت پیوسته این است که خدای متعال امر فرمود پیغمبر صلی الله علیه و آله را که چهار نفر را دوست بدارد و خبر داد پیغمبرش را که ذات اقدس او نیز آنها را دوست میدارد، و از جمله آن چهار نفر علی علیه السلام است، و نیز به صحت پیوسته اینکه دوست نمیدارد او را مگر مومن و دشمن نمیدارد او را مگر منافق، و اینکه هر کس به او ناسزا بگوید، به پیغمبر صلی الله علیه و آله گفته، و اینکه او (علی علیه السلام) نبرد میکند بر تاویل قرآن همانطور که پیغمبر صلی الله علیه و آله نبرد فرمود بر تنزیل قرآن، و اینکه دو گروه در مورد علی علیه السلام هلاک میشوند، دوستی که افراط در دوستی او کند (یعنی دوستی را منتهی به غلو نماید) و دشمنی که در دشمنی او شدت و عناد بورزد، و همانا کشنده آن جناب (ابن ملجم) شقی تر آخرین است همانطور که پی کننده ناقه (صالح) شقی تر اولین است.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 553