قرینه پانزدهم- احتجاج امیرالمومنین علیه السلام است به حدیث (غدیرخم) در روز رحبه بعد از آنکه خلافت به او منتهی گشت به منظور رد بر کسی که در خلافت با او معارضه و منازعه مینمود، چنانکه در صفحه 296 همین مجلد گذشت، و خموشی و بلا جواب شدن آن گروه پس از آنکه (گواهان) شهادت دادند.

آیا اگر معنای مولی (در حدیث غدیر) فرض شود که حب و نصرت بوده و ملازمه با اولویت بر خلق نداشته، چه برهان و دلیلی در قبال منازعه و معارضه در امر خلافت برای آن جناب وجود داشته که به آن استشهاد نموده و حاضرین در غدیرخم را (که در رحبه بودند) سوگند داده که شهادت دهند؟

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 1، ص: 664