56- عبد اللّه بن بدیل، در اثنای جنگ صفین در نطقی می گوید: «معاویه داعیه کاری را دارد که حق او نیست و بر سر حکومت با شایستگان و صاحبان حقیقی آن و کسانی که همطراز و شبیه شان نیست به کشمکش برخاسته است و به منازعات عقائدی و سیاسی ناروائی پرداخته یا بدان وسیله حق (یا اسلام) را از بین ببرد و به مدد بیابانگردان و قبائل جاهل و متعصب بر سر شما تاخته است و گمراهی را در نظرشان آراسته و خوب جلوه داده و عشق به آشوب را در دلشان کاشته است و حقیقت امور را از ایشان پوشانده و بر ناپاکیشان ناپاکی یی افزوده است. و شما بخدا قسم، بر طریق روشنی هستید که از پروردگارتان در رسیده و دارای برهانی مبین.
با این فرومایگان حق ناپذیر و سبکسر بجنگید و از آنها مهراسید. چگونه در حالی که کتابی از پروردگارتان در دست دارید که درخشان و نیکو است ممکن است از آنها بترسید؟! «آیا از آنها می هراسید، اگر مؤمن باشید سزاوار این است که از خدا بترسید. با آنها بجنگید، خدا آنها را به دست شما عذاب می کند و رسوا می سازد و شما را بر ایشان چیره و پیروز می گرداند و دل جمعی مؤمن را خنک و شاد می سازد.» «1»
با این دار و دسته تجاوز کار بجنگید با اینهائی که بر سر حکومت با صاحبانش به کشمکش برخاسته اند، و من همراه پیامبر (ص) با آنها جنگیده ام. بخدا قسم آنها در این موقعیت پاک تر و پاکیزه تر و نیکروتر از آن موقعیت نیستند. برخیزید- ای رحمت خدا بر شما!- برای نبرد با دشمن خدا و دشمن خودتان.» «2»
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 10، ص: 232