ابن جحر با همه سختی و شدتی که در رداستدلال به حدیث مزبور دارد، با این وجود در “صواعق ” ص 24 به آمدن مولی به معنی اولی بالشیء -تسلیم شده منتها در متعلق اولویت- مناقشه نموده که آیا این اولویت در تمام امور است و یا از بعض جهات؟ و دومی را اختیار کرده و فهم این معنی را از حدیث (غدیر) به شیخین (ابوبکر و عمر) نسبت داده در گفتار آنها (به علی علیه السلام): امسیت مولی کل مومن و مومنه.
و این عنوان را شیخ عبد الحق در “لمعات” خود از او ذکر کرده و همچنین شیخ شهاب الدین احمد بن عبد القادر شافعی در “ذخیره المال” با او هم گام (و در عقیده)شده، گوید: تولی به معنای ولایت است و به معنای دوست و یاور و یا به معنای اولی (سزاوارتر) به پیروی و نزدیک شدن به او است. مانند قول خدای تعالی: «ان اولی الناس بابراهیم للذین اتبعوه… / همانا نزدیک ترین مردم به ابراهیم آنانند که از او پیروی کردند..» و همین معنا است که عمر رضی الله عنه از حدیث (غدیر) فهمید، چه او پس از شنیدن (سخن پیغمبر صلی الله علیه و آله)گفت: «هنیئا یابن ابی طالب امسیت ولی کل مومن و مومنه / گوارا باد تو را ای پسر ابی طالب، گردیدی ولی هر مرد و زن»
(الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 630)