شمس الدین ابن بطریق در «العمده» ص 56 در بعض از این نظریه بر ما پیشی گرفته و نامبرده یکی از اعلام طائفه است در قرن ششم و از کلمات تعدادی از علماء اهل سنت نیز در این زمینه قسمتی ریزش نموده» آنجا که مناسبات بعضی از معانی مولی را ذکر نمودهاند مانند آنچه ما ذکر کردیم.
و روایت کرده که مسلم به اسناد خود در صحیح خود ص 197 از رسول خدا صلی اللّه علیه و آله آورده: «لا یقل العبد لسیده مولای / نباید بنده مملوک به مالک خود بگوید: مولای من»، و در حدیث ابی معاویه این جمله را افزوده: «فانّ مولاکم اللّه / همانا مولای شما خدا است» و این روایت را تعدادی از پیشوایان حدیث در تالیفات خود با بررسی در طریق آوردهاند،
این روایت کاشف از اینست که معنای مقصود، که «اولی» است متبادر به ذهن است وقتی که به طور مطلق گفته شود از مولی بیان این مطلب از بعضیها در ضمن مطالبی که پیرامون مفاد حدیث (غدیر) ایراد میشود خواهد آمد.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 651