اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۱۷ آذر ۱۴۰۳

واقعه مباهله در نظر عامه

متن فارسی

حافظ ابو نعیم در جلد 1 (حلیة) ص 66 به سند خود روایت نموده: اینکه على علیه السّلام بر رسول خدا صلى اللّه علیه و آله داخل شد و آن جناب فرمود: مرحبا بسیّد المسلمین، و امام المتقین، یعنى: خیر مقدم به آقا و سرور مسلمین و پیشواى پرهیز کاران، پس سیادت بر مسلمین و پیشوائى پرهیزکاران چون از صفات نفسى و شخص پیغمبر است و خداى متعال از على (بموجب کلمه: انفسنا: در آیه مباهله) به نفس او (پیغمبر) تعبیر فرموده و او را به چیزى توصیف فرموده که آن از صفات پیغمبر است این مطلب را دریاب و فهم کن. بدین جهت، پیوسته رسول خدا صلى اللّه علیه و آله آن جناب را به صفات خاصه خود متصف فرموده است نظر به این نکته که ذکر نمودیم. حتّى، حافظ نامبرده این روایت را  نیز در جلد 1 حلیه ص 67 بسند خود از انس بن مالک آورده که گفت: رسول خدا صلى اللّه علیه و آله بابى برزه (در حالی که من می شنیدم) فرمود: اى ابى برزه همانا خداوند درباره علی بن ابی طالب به من سپرده که او پرچم هدایت و مرکز نورانیت ایمان و پیشواى اولیاى من و نور همه پیروان من است، اى ابو برزه على پیشواى پرهیزکاران است، هر کس او را دوست بدارد مرا دوست می دارد. و هر کسى او را دشمن بدارد مرا دشمن می دارد. پس او را به این امر بشارت ده. پس از آنکه این مستند براى تو واضح و آشکار شد سرّ و حکمت اختصاص علی علیه السّلام از طرف پیغمبر صلى اللّه علیه و آله به بسیارى از صفات که براى غیر او نیست هویدا می گردد و فی ذلک فلیتنافس المتنافسون «1».

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 684

[divider]

ترمذى روایت نموده که: (على علیه السّلام) محبوبترین مردم بود در نزد رسول خدا صلى اللّه علیه و آله تا آنجا که گوید: چون آیه مباهله (آیه 60 از سوره آل عمران) نازل گشت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله على و فاطمه و دو فرزندش را به سوى خود خواند و سپس گفت: بار خدایا، اینان اهل (خانواده) من هستند

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 554

متن عربی

        الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 684

رواه الحافظ أبو نعیم فی حلیته (1/66) بسنده: إنَّ علیّا دخل علیه، فقال: «مرحباً بسیِّد المسلمین، و إمام المتّقین»

فسیادة المسلمین و إمامة المتّقین لمّا کانت من صفات نفسه صلى الله علیه و سلم و قد عبّر اللَّه تعالى عن نفس علیّ بنفسه و وصفه بما هو من صفاته، فافهم ذلک.

ثمّ لم یزل صلى الله علیه و سلم یخصِّصه بعد ذلک بخصائص من صفاته نظراً إلى ما ذکرناه، حتى

روى الحافظ أیضاً فی حلیته (1/67) بسنده عن أنس بن مالک قال: قال رسول اللَّه لأبی برزة و أنا أسمع: «یا أبا برزة إنَّ اللَّه عهد إلیَّ فی علیّ بن أبی طالب أنَّه رایة الهدى، و منار الإیمان، و إمام أولیائی، و نور جمیع من أطاعنی، یا أبا برزة علیٌّ إمام المتّقین، من أحبّه أحبّنی، و من أبغضه أبغضنی، فبشِّره بذلک»، فإذا وضح لک هذا المستند ظهرت حکمة تخصیصه صلى الله علیه و سلم علیّا بکثیر من الصفات دون غیره، (وَ فِی ذلِکَ فَلْیَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ‏) «3».

 

[divider]

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 554

روى الترمذی: أنَّه کان أحبّ الناس إلى رسول اللَّه صلى الله علیه و سلم… إلى أن قال:

 و إنّ آیة المباهلة (سورة آل عمران 60) لمّا نزلت دعا صلى الله علیه و سلم علیّا و فاطمة و ابنیها، و قال: «اللّهمّ هؤلاء أهلی»،