از جمله اموری که به منظور ثبات و نشر داستان غدیر و جاودان ماندن خاطره آن و تأمین تحقق و ثبوت مفاد آن مورد توجه و اهتمام بوده، عید گرفتن این روز تاریخى است که همه ساله در روز و شب آن مجامع و محافل تشکیل شود و مراسم بندگى خدا و ابراز خشوع به درگاه احدیت اجراء گردد و سیره نیکى و بخشش و بذل وجوه بریه و توجه به حال ناتوانان و مستمندان و توسعه به زندگى خانوادهها و عائلهها و در بر کردن لباسهاى نو و زیبا با آرایش، پیروى و مورد عمل قرار گیرد، و در نتیجه اجراء این تشریفات و تظاهرات در میان مردم معتقد است که توجه عموم طبقات به طرف یک وضع نوین و منظره جالب معطوف شده و این وضع بی خبران را وا میدارد به تفحص و پرسش علل و موجبات آن و منجر میشود به تجسّس از روایت آن و دانایان به بیان روایات متواتره مشتمل بر این امر خطیر پرداخته و گویندگان و سرایندگان به ایراد خطابه و انشاء قصاید و منظومات میپردازند و بدین وسائل رشته روایت غدیر خم و اسناد آن به یکدیگر متصل و پیوسته گشته و در میان هر قوم و گروه و در هر عصر و زمان این خبر تکرار و این داستان به زبانها جارى و طرق متصله آن در اذهان محفوظ و پایدار میگردد.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج1، ص: 503