“ابن عماد ” در شذرات الذهب ” 292:7 می گوید “: ابو القاسم محمد بن ابراهیم از خاندان بنی جمعان در سال 857 در گذشت. وی پیشوای مجتهدی بود و در دیار یمن ریاست علم و تقوی به او منتهی می شد و کراماتی داشت از جمله: فقیه احمد بن موسی عجیل، او را از قبرش مخاطب قرار می داد و هر گاه کسی حاجتی داشت، به قبر او رو می آورد و اندکی قرآن تلاوت می کرد، آنگاه حاجتش را به او می گفت و جواب می شنید. “
“امینی ” می گوید: آنجا که عالم بلغزد، طبل آن نواخته می شود، اما لغزش جاهل را، جهل او می پوشاند.

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 11 ص 239)