اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۸ مهر ۱۴۰۲

پیشگویی پیامبر(ص) درباره بیعت مردم با معاویه در بیت المقدس

متن فارسی

از ” عبدالرحمن بن ابی عمیره ” به روایت مرفوع نقل شده “: در بیت المقدس بیعت هدایتی صورت می گیرد “. ” ابن سعد” از ” ولید بن مسلم ” از شیخی از اهل دمشق و او از ” یونس بن میسره بن جلیس ” و او از ” عبدالرحمن ” روایت کرده است.

به سلسله شامیان در اسناد این دروغ دقت کنید: “ولید مولی بنی امیه” عالم شام که پیوسته اشتباه و خطا می کرد روایت می کند، از دروغگویان نقل می نماید، آنگاه به نیرنگ کاری شروع می کند “. اوزاعی ” از احادیث ضعیف و ناشناخته نقل کرده، سپس ” ولید ” همه آنها را از روایت ساقط و فقط «اوزاعى» را ذکر کرده است. و او مردى دفّاع بود که شنیده‏ ها و ناشنیده‏ ها بر علیه او درآمیخته است و منکراتى از او از طریق شیخی از اهل شام که هیچ انس و جنی او را نمی شناسد، نقل شده است، از ” یونس ” نابینای شامی که ” معاویه ” را درک کرده و از او روایت کرده و بخششهایش را گوارا و لذیذ یافته است، از ” عبدالرحمن ” که احادیثش ثابت نیست و چنانکه” ابن عبدالبر ” گفته، سخنش قابل اعتماد نیست.

پس آیا نظیر این خرافات را جز بوسیله راویان مثل چنین اشخاصی می توانند نقل کنند؟ و آیا جز با این اسنادهای نارسا روایت می شوند؟ و آیا می دانی که العیاذ بالله کدام بیعت ستمگرانه را پیغمبر صلی الله علیه و آله بیعت هدایت نامیده است؟! بیعتی که حکومتی را تجویز می کند که قرآن کریم از آن تنفر دارد و پیغمبر اصحاب خود را به پیکار با دارنده چنان حکومتی تشویق می کند، و همه می دانیم که بیعت این ” آزاد شده فرزند آزاد شده، ” چیزی است که بر اساس تبری از ولایت کبری خداوند و ولایت “امیر المومنین” – که کتاب خدا آن را سفارش کرده و بدان وسیله دین را تکمیل فرموده و نعمت خود را به مردم تمام کرده – صورت گرفته است، دشمنی با ولایتی که خدا آنرا با ولایت خود و ولایت رسول الله صلی الله علیه و اله مقرون دانسته است، بیعتی که فساد آن اسلام را در بر گرفته و در دل هوادارانش بذر گناهان را افشانده است، حلال را با حرام در آمیخته و اموال و خون مردم را بر آزاد شدگان و نفرین شدگان مباح کرده است، و بر عترت محمد صلی الله علیه و آله و بر امت پیامبر تا به امروز مصیبتها فراهم آورده است.

 

(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 11 ص 124)

متن عربی

31- عن عبد الرحمن بن أبی عمیرة مرفوعاً: یکون فی بیت المقدس بیعة هدى.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 124

أخرجه ابن سعد «1» عن الولید بن مسلم عن شیخ من أهل دمشق عن یونس ابن میسرة بن جلیس عن عبد الرحمن «2».

أنظر إلى سلسلة الشامیّین فی إسناد هذه المفتعلة: یروی الولید مولى بنی أُمیّة عالم الشام الذی کان کثیر الخطأ، یروی عن الکذّابین ثم یدسّها عنهم، روى الأوزاعی عن ضعفاء أحادیث مناکیر فأسقطهم الولید و صیّرها من روایة الأوزاعی، و کان رفّاعاً اختلط علیه ما سمع و ما لم یسمع و کانت له منکرات «3» عن شیخ من أهل الشام لا یعرفه إنس و لا جان، عن یونس الأعمى الشامی الذی أدرک معاویة و روى عنه و استمرأ رضائخه، عن عبد الرحمن الذی لا تثبت أحادیثه و لا تصحّ صحبته کما قاله ابن عبد البرّ.

أ فهل یروی مثل هذه الأُضحوکة إلّا أمثال هؤلاء؟ و هل تروى إلّا بمثل هذا الإسناد الوعر؟ و هل تدری أیّ بیعة غاشمة یراها النبیُّ صلى الله علیه و آله و سلم- العیاذ باللَّه- بیعة هدى؟ هی ذلک الملک العضوض الذی کان یُنبئ عنه الصادع الکریم، و یحضّ أصحابه على قتال صاحبه، بیعة الطلیق ابن الطلیق التی کانت قوامها البراءة عن ولایة اللَّه الکبرى ولایة أمیر المؤمنین التی جاء بها الکتاب الکریم، و أکمل اللَّه بها الدین، و أتمّ بها النعمة، و قرنها بولایته و ولایة رسوله صلى الله علیه و آله و سلم، بیعة عمّت شؤمها الإسلام، و زرعت فی قلوب أهلها الآثام، و خلطت الحلال بالحرام، و أباحت الأموال و الدماء للطلقاء و اللعناء، و جرّت الویلات على عترة محمد صلى الله علیه و آله و سلم و على أُمّته حتى الیوم.