7- از «سليمان بن ارقم» است كه گفت: با سيدحمیری از كنار داستانسرائى كه بر در خانه «ابى سفيان بن علاء» قصّه مىگفت، گذشتيم او مىگفت: در روز رستاخيز، اعمال پيغمبر خدا را در يك كفه و اعمال تمام امّت را در كفه ديگر ترازوى عدل الهى مىنهند و مىسنجند و اعمال رسول خدا (ص) بر همه آنها، سنگينتر مىآيد.
سپس فلانى را مىآورند و اعمالش را مىسنجند آن نيز برتر مىآيد. سپس آن ديگرى را مىآورند و اعمالش را وزن مىكنند، او نيز گرانتر مىآيد، سيّد روى به ابى سفيان آورد و گفت: به جان خودم سوگند كه رسول خدا (ص) بر همه امّت در فضل فزونى دارد و اين حديثى حق است.
امّا آن دو نفر ديگر، در بديها بر ديگران افزونند، زيرا هر كس سنّت زشتى بجا بگذارد كه پس از او بكار گرفته شود، گناه آن سنت و عمل كنندگانبه آن، در گردن اوست «1».
سليمان گفت: هيچ كس جواب به سيّد نداد و سيّد رفت و كسى نماند مگر آنكه وى را دشنام داد. (اغانى جلد 7 صفحه 261)
(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 2 ص 378)