حافظ، ابو نعیم. در جلد 5 “حلیه الاولیاء” صفحه 364 ، از ابی بکر محمد تستری (شوشتری) روایت نموده و او از یعقوب، و از عمربن محمد سری (متوفای 378) از ابن ابی داود، و آن دو از عمر بن شبه، از عیسی، از یزید بن عمر بن مورق که گفت: من در شام بودم هنگامی که عمر بن عبد العزیز به مردم عطا مینمود، من نیز به نزد او رفتم، به من گفت: تو از چه قبیله‌ای هستی؟ گفتم: از قریش، گفت از کدام گروه از قریش؟ گفتم: از بنی هاشم، گوید: در اینجا پس از کمی تامل و سکوت گفت: از کدام قبیله از بنی هاشم؟ گفتم: از پیروان و دوستان علی علیه السلام، گفت: علی کیست؟ و ساکت شد، سپس دست خود را بر سینه نهاد و گفت: من نیز قسم به خدا، از دوستان علی بن ابی طالب علیه السلام هستم. سپس گفت: عده ای برای من حدیث نمودند که از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدند میفرمود: « من کنت مولاه فعلی مولاه،» سپس خطاب به مزاحم کرد و گفت: به کسانی مانند این شخص چه مبلغی از عطای مرا میدهی؟ گفت: صد، یا دویست درهم، گفت: به او (یعنی به من) پنجاه دینار اعطاء کن (ابن ابی داود گوید، دستور داد که شصت دینار اعطاء کند برای ولایت او نسبت به علی بن ابی طالب علیه السلام) سپس به من گفت: به محل و شهر خود بر گرد، قریبا آنچه به افرادی مانند تو اعطاء میشود، به تو نیز اعطاء خواهد شد.

افزایش چاپ دوم

و این روایت را، ابوالفرج در ” الاغانی ” ج 8 ص 156 از طریق عمر بن شبه از عیسی بن عبد الله بن محمد بن عمر بن علی- از یزید بن عیسی بن مورق ذکر نموده است.

و ابن عساکر نیز در جلد 5 تاریخش صفحه 320 از زریق قرشی مدنی-از موالی و دوستان علی بن ابی طالب علیه السلام- با دقت در سند روایت نموده.

و حموینی در ” فراید السمطین ” در باب دهم از استاد خود ابو عبد الله بن یعقوب حنبلی باسنادش از حافظ ابی نعیم بسند و لفظ مذکور، آنرا روایت نموده،

و حافظ جمال الدین زرندی در ” نظم درر السمطین “

و سهمودی در ” جواهر العقدین ” از یزید بن عمرو بن مرزوق آنرا روایت نموده اند (در آن تصحیف “اشتباهی” وجود دارد.)

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏1، ص: 417