“ام یحسدون الناس علی ما آتیهم الله من فضله ” “مردم را بر آنچه خدایشان از فضلش داده است رشک می برند “
چنانکه در این باره روایت است که مقصود از این محسودان ائمه آل محمدند. “ابن ابی الحدید ” گوید: این آیه درباره علی (ع) و علم مخصوص او نازل گشته، و ” ابن حجر ” از حضرت باقر (ع) آورده که آن حضرت در این آیه فرمود: به خدا ما آن مردمیم.
آری “- چون به کوشش های آن جوان مرد دست نیافتند، بر او رشک بردند و مردم دشمن و مخالف او شدند”
“مانند هووهای زن زیبا، که با همه زیبائیش از روی حسادت و دشمنی او را زشت میخوانند “
فقیه ” ابن مغازلی ” در ” مناقب ” از ابن عباس آورده است که این آیه در باره پیغمبر و علی نازل گردید ” صبان ” در ” اسعاف الراغبین ” که در حاشیه نورالابصار 109 ، است آورده است که از حضرت باقر روایت شده در مورد این آیه فرمود: مقصود از ناس اهل بیت اند.
الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج3، ص: 93