حافظ عاصمی در” زین الفتی “روایتی ثبت کرده است از یک سلسله افراد ناشناس که حرف خویش به علی بن یزید می رسانند و او از ابی سعید بقال از ابی محجن نقل می کند که پیامبر خدا(ص) فرمود: “ابوبکر صدیق است و تواناترینش در اجرای حکم خدا عمر و پر شرم ترینش عثمان و داناترینش به حل و فصل دعاوی قضائی علی بن ابیطالب و داناترینش به حساب فرائض زید بن ثابت و آگاه ترینش به تمیز ناسخ از منسوخ معاذ بن جبل و استاد ترینش در قرائت قرآن ابی بن کعب، و هر امتی امینی دارد و امین این امت ابو عبیده بن جراح است.”
از رجال سند از آن عده ناشناس که بگذریم می رسیم به علی بن یزید که با توجه به طبقه او پیدا است که همان ابو الحسن کوفی اکفانی است.
ابو حاتم می گوید: “قوی” نیست و روایاتش از قول روایان “ثقه ” ناپسند است.
ابن عدی می گوید: روایاتش به روایات اشخاص “ثقه ” نمی نماید و عموم روایاتش غیر قابل پیروی است. پس از وی ابو سعد بقال کوفی -سعید بن مرزبان اعور- قرار دارد.
ابن معین درباره او می گوید: ارزشی ندارد، روایتش نوشتنی نیست.
عمرو بن علی می گوید: سست روایت است و روایتش متروک.
ابو زرعه می گوید: نرم حدیث است و تدلیس کننده.
بخاری می گوید: زشت روایت است.
ابو حاتم می گوید: روایتش قابل استدلال نیست.
نسائی می گوید: ضعیف است. و نیز می گوید: “ثقه ” و مورد اعتماد نیست و روایتش قابل نوشتن نه.
دارقطنی می گوید: متروک است.
ساجی می گوید: راستگو است، ولی در وی ضعف و سستی هست.
عجلی می گوید ضعیف است.
و ابن حبان که بسیار به توهم روایت می کند و خطاهای فاحش و ابن حجر که ابو سعید “ضعیف ” است و ابو محجن را ندیده و حدیث از وی نیاموخته تا بتواند از وی نقل کند.
ابو سعد بقال از ابی محجن ثقفی نقل می کند. و ثقفی چه موجودی است دائم الخمر و میگساری که عمر هفت بار به جرم میخواری او را “حد” زده است و به جزیره ای در دریا تبعیدش کرده و ماموری همراهش نموده و وی از چنگ آن مامور بگریخته است و هم او است که این شعر معروف را سروده و به زبان جاری داشته: چون مردم مرا به کنار تاکی دفن کنید تا ریشه هایش استخوان هایم را پس از مردنم سیراب گرداند مرا در صحرا دفن نکنید، زیرا من می ترسم اگر مردم دیگر مزه شراب را نچشم. این، ابو محجن است.
اینک بنگرید که چه رأیی اتخاذ می کنید. چون دو راه بیش نیست: یا تمسک به قرآن و حکمش که می فرماید: هر گاه زشتکاری خبری برایتان آورد در آن بیندیشید و تحقیق نمائید … یاتمایل به خرافه آن جماعت که می گوید: اصحاب همگی عادل و راست روند. حقیقت این است که نیکی و زشتی برابر نیستند و نه دوزخیان با بهشتیان همسانند و نه پلید با پاکیزه یکی است. آیا آن که مومن است با آن که زشتکار است برابر تواند بود؟ برابر نیستند.
(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ،ج10،ص139)
New Cocks For My Wife