ابن جبر مصری، از شعراء دیار مصر است که در عهد خلیفه فاطمی مستنصر باللّه می‌زیسته در سال 420 هجری متولد و در 487 درگذشته. مقریزی در خطط ج 2/365 یکی از مراسم افتتاح خلیج را در ایام مستنصر یاد می‌کند و می‌گوید:
شاعری که بنام ابن جبر معروف بود، قصیده‌ای انشاء کرد که از آن جمله است:
– خلیج را بگشود، و آب سیلاب کشید، پرچم سپیدش باهتزاز آمد.
– آبشخورش صاف و مهنا شد، گویا دست عطای سرورمان بود.
– مردم زبان به اعتراض گشودند که از خلیج جز آب برنیاید، این چه شعری است، شاعر از خواندن بازماند و بقیه قصیده ناخوانده ماند.
«غدیریه» های دیگری از شعراء قرن پنجم امثال: ابن طوطی واسطی، خطیب منبجی، علی بن احمد مغربی، یافت شد که در مناقب ابن شهرآشوب، تفسیر ابو الفتوح رازی، صراط المستقیم بیاضی، در النظیم ابن حاتم دمشقی و غیر آن پراکنده است، ولی از نقل آن صرفنظر شد، از این رو که شرح حال و تاریخ زندگی آنان نامعلوم بود، این قدر هست که همگان در شمار سرایندگان غدیراند که حدیث را در قصائد شیوایشان یاد کرده و از لفظ «مولی» معنی امامت و زعامت کبرای دینی و اولویت در امور دین و دنیا را دریافت کرده‌اند.
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج4، ص: 424