13- ابن تیمیه در کتاب منهاج السنه در جلد 2/99 کتابش بزرگ مرد امت نصیر الملة و الدین خواجه طوسی و پیروان او و همه رافضیان را به انواع هتاکی و معاصی علنی، از قبیل ضایع ساختن نماز، و ارتکاب محرمات، و حلال دانستن حرمات الهی، و بی مبالاتی در امر مشروبات الکلی و فحشاء، حتی در ماه رمضان، و ترجیح شرک بر عبادت خدا، نسبت می دهد.
و اینگونه کارها و امثال آنها را از حالات دائمی رافضیان می شمارد. اعمال و رفتاری که هر کاوشگری می داند دروغ و خیال محض بیش نیست تا به وسیله اشاعه فحشاء بین مسلمانان، شیعه را بدنام کند. و خدای بزرگ داوری است صریح و قاطع روزی که میزان اعمال نصب کرده از سخنان هر کس جویا خواهد شد.
و ما یلفظ من قول الّا لدیه رقیب عتید.
هر سخنی که از دهان برآید فرشته برای ثبت و ضبط مهیاست.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 3، ص: 240