اللّهمّ والِ من والاه

دعائی را که پیامبر عظیم الشان ما در ” غدیر ” و آن اجتماع پر شکوه و سهمگین فرمود به خاطر آوریم، این را که ” خدایا ! دوستدار کسی باش که دوستدار او است ، و کسی را دشمن بدار که او را دشمن می دارد . خدایا ! از مردم هر که او را دوست می دارد تو دوست او باش ، و هر که با او دشمنی می کند تو دشمن او باش “.

یا به این عبارت : ” خدایا ! دوستدار کسی باش که دوستدار او است، و کسی را دشمن بدار که او را دشمن می دارد، و کسی را یاری کن که او را یاری می کند، و کسی را دوست بدار که او را دوست می دارد “.

یا به این صورت : ” خدایا ! دوستدار کسی باش که دوستدار او است ، و کسی را دشمن بدار که او را دشمن می دارد ، و کسی را دوست بدار که او را دوست می دارد ، و با کسی کینه بورز که به او کینه می ورزد، و کسی را یاری کن که او را یاری می کند، و کسی را خوار گردان که او را خوار می خواهد “.

بالاخره به این صورت : ” خدایا ! دوستدار کسی باش که دوستدار او است ، کسی را دشمن بدار که او را دشمن می دارد، و کسی را دوست بدار که او را دوست می دارد، و با کسی کینه بورز که به او کینه می ورزد، و کسی را یاری کن که او را یاری می کند، و کسی را قدرت و احترام بخش که به او احترام می بخشد، و کسی را مدد رسان که به او مدد می رساند “.

و دیگر صورت ها و عبارت ها که در جلد اول به شرح آوردیم.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 9، ص: 365