بلاذری مینویسد”: در روزهای محاصره، طلحه اداره جنبش مردم را بدست گرفت. در این وقت عثمان، عبد الله بن حارث (از خانواده عبدالمطلب) را با این بیت شعر نزد علی (ع) فرستاد: اگر قرار است خورده شوم تو مرا بخور و گر قرار نیست، مرا پیش از آنکه قطعه قطعه شوم دریاب. ابو مخنف میگوید: آنروز علی (ع) امامت مردم را در نماز بعهده گرفت. عثمان آن بیت را بعنوان پیغام توسط عبد الله بن حارث برای او فرستاد. بر اثر آن، علی (ع) مردم را از دور و بر طلحه پراکند. طلحه چون وضع را چنان دید نزد عثمان رفته پوزش خواست. عثمان به او گفت: ای پسر زن حضرمی مردم را علیه من شوراندی و به قتل من خواندی، اما حالا که فرصت و امکان از دستت رفته آمده ای عذر خواهی میکنی؟ خدا عذر آن را نپذیرد که عذر ترا بپذیرد”!
(الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب ج 9 ص 142)