اولین دایرةالمعارف دیجیتال از کتاب شریف «الغدیر» علامه امینی(ره)
۲۳ آذر ۱۴۰۳

سؤال ابن اذینه از عمر درباره عمره

متن فارسی

 از ابن اذینه عبدی گوید: آمدم پیش عمر و ازاو پرسیدم از کجا عمره کنم گفت: برونزد علی علیه السلام و از او سئوال  کن، پس آمدم نزد او پرسیدم پس علی علیه السلام به من گفت از هر کجا که شروع کردی، یعنی میقات زمینت گوید:پس پیش عمر آمدم وآن مطلب را برای او بازگو کردم، پس گفت من نمی دیدم برای تو مگر آنچه که پسر ابی طالب گفت ابن حزم آنرا در (المحلی) ج7 ص 76 با سند و عن فلان و عن نقل کرده است و ابو عمرو و ابن سمان آن را در (الموافقه) یاد کرده چنان چه در ریاض النضره ج 2ص 195 و ذخایر العقبی ص 79 موجود است، محب الدین طبری در (اختصاص امیر المومنین به حواله کردن جمعی از اصحاب به آن حضرت مسائلشان را…. (معاویه و عایشه و عمر را از ایشان شمرده است پس نقل کرده از طریق احمد در حدیث: اینکه عمر هرگاه چیزی بر او مشکل میشد از او فرا می گرفت، سپس یاد کرد جمله ای از مراجعات عمر را به آن حضرت سلام الله علیه، پس اعلمیت عمر که موسی صاحب (الوشیعه) یا غیر او از بزرگان قوم خیال کرده اند کجاست.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 6، ص: 352

متن عربی

76- موقف الخلیفة فی الأحکام

عن ابن أُذینة العبدی؛ قال: أتیت عمر فسألته من أین أعتمر؟ قال: ائت علیّا فسله. فأتیته فسألته، فقال لی علیّ: «من حیث أبدأت- یعنی من میقات أرضه-» «1» قال: فأتیت عمر فذکرت له ذلک، فقال: ما أجد لک إلّا ما قال ابن أبی طالب.

أخرجه ابن حزم فی المحلّی (7/76) مسنداً معنعناً. و ذکره أبو عمر و ابن السمّان فی الموافقة کما فی الریاض النضرة «2» (2/195)، و ذخائر العقبی (ص 79)، ذکره محبّ الدین الطبری

فی اختصاصه أمیر المؤمنین بإحالة جمع من الصحابة عند سؤالهم علیه، و عدّ منهم معاویة و عائشة و عمر. فأخرج من طریق أحمد فی حدیث: کان عمر إذا أشکل علیه شی ء أخذه منه، ثمّ ذکر جملة من مراجعات عمر إلیه سلام اللَّه علیه، فأین أعلمیّة عمر المزعومة لموسی الوشیعة أو لغیره من أعلام القوم؟