ابن اثیر آورده است که ابوطالب، پیامبر (ص) و علی را دید که نماز می‌گزارند و علی در سمت راست او است پس به جعفر (ص) گفت: «خود را به پهلوی عموزاده ‏ات پیوند زن و در سمت چپ او به نماز بایست.» مسلمان شدن جعفر اندکی پس از مسلمان شدن برادرش علی بود و ابو طالب گفت:

«ای ابو یعلی (کنیه حمزه) بر کیش احمد شکیبا باش
و نمونه‌ای برای کیش (یا آشکار کننده آن) باش تا با شکیبائی به پیروزی رسی
آنکس را که از نزد پروردگارش، حق را آورده است
به راستی و با اراده، پاسدار و پشتیبان باش و حمزه کافر مباش
که به راستی من شادمان می‌شوم
که بگوئی تو ایمان آورده‌ای
پس در راه خدا رسول خدا را یاری کن.
آنچه را آورده‌ای آشکارا در میان قریش آوازده «1»
و بگو احمد جادوگر نیست.»

اسد الغابة 1/287، شرح ابن ابی الحدید 3/315، الاصابة 4/116، سیره حلبی 1/286 اسنی المطالب ص 6 که می‌نویسد: برزنجی گفته: اخبار متواتر داریم که ابوطالب پیامبر (ص) را دوست می‌داشت و از او پشتیبانی می‌کرد و وی را یاری می‌داد و در رساندن و تبلیغ دینش همراهی می‌کرد و آنچه را می‌گفت راست می‌شمرد و فرزندان خود همچون علی و جعفر را به پیروی و یاری او فرمان می‌داد.
و در ص 10 می‌نویسد: برزنجی گفته: این اخبار همگی آشکارا می‌رساند که دل او سرشار و لبریز از ایمان به پیامبر بوده است.

الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج‏7، ص: 480