مولی مسیحای فسوی متولد 1037 متوفی 1127

مولی محمد مسیح- مشهور به مسیحا- پسر ملا اسماعیل فدشکوئی فسائی، که در شعر فارسی ” معنی ” تخلص می کرده، و در شعرعربیبه ” مسیح ” متخلص بوده، دانشمندی فیلسوف و حکیمی گرانمایه و فقیهی متبحر و ادیبی شاعر و خطیبی نویسنده بوده است،که همه، او را به ذکر جمیل یاد می کنند. احوالش در ” سوانح ” شاگردش شیخ علی حزین، و نجوم السماء ص 195 و فارسنامه2 و دیگر منابع آمده است. دانش را، از استاد کل آقا حسین خوانساری فرا گرفته است، و بسیار ازعلما نیز، از او تلمذ : ناصری 230کرده اند، و شیخ الاسلامی شیراز را در زمان سلطنت شاه سلیمان و شاه سلطان حسین به عهده داشت.

و خطبه های بلیغ از او، درروزی که آن سلاطین به اریکه فرمان روائی نشسته اند، از او به یادگار مانده است. بسال 1127 ، در سن نود سالگی بدرود حیات گفته، و آثارارزنده ای دارد که از آن جمله است: اثبات الواجب، رساله ای فارسی در قصر و اتمام، و حواشی بر حاشیه خفری که بر شرح تجرید نوشته است. این رساله را، شیخ قمی در ” الفوائد “الرضویه ” 643 :1 ذکر کرده، و اظهار داشته است که در کرمانشاه، آنرا دیده است.

الغدیر فى الکتاب و السنه و الادب، ج‏11، ص: 489