عثمان ؛ اهل عفو و بخشش !
10/ روایت دیگری با سند ” شعیبی ” ثبت کرده است به این عبارت : هنگامی که بدعتها و حوادث در مدینه پدیدار گشت عده ای برای جهاد (خارجی) و نزدیک شدن به قبائل عرب از مدینه به شهرستان ها رهسپار شدند، بعضی به بصره رفتند و جمعی به کوفه و گروهی به شام . پس آن عده از فرزندان مهاجرانی که به شهرستان ها رفته بودند بنای حمله به آنگونه کارهائی که علیه مردم مدینه می شد واگذاشتند جز آنها که در شام بودند. سپس همگی به استثنای مهاجر زادگانی که در شام بودند به مدینه بازگشتند. وضع آنها به عثمان گزارش شد، در نتیجه میان مردم به نطق ایستاده گفت : مردم مدینه شما ریشه و اساس اسلامید . مردم بر اثر فاسد شدن شما به فساد می گرایند و با صالح شدن شما به صلاح خواهند گرائید. خدای را خدای را در صورتی که از هر یک از شما اطلاعی به من برسد دائر بر این که کار ناروائی مرتکب گشته حتما او را تبعید خواهم کرد. هان مبادا ببینم کسی بر ایشان پیشدستی کرده سخنی به زبان آورده یا تقاضائی مطرح سازد. زیرا پیش از شما کسانی بودند که اعضای بدنشان را به شکنجه قطع می کردند و هیچ از حق و وظیفه خویش چیزی به زبان نمی آوردند. عثمان این سیاست را پیش گرفت که هر کس از آنها (یعنی مهاجر زادگان) را که مرتکب شرارتی می شد یا اسلحه می کشید – از چوب دستی گرفته تا شمشیر – یا بی درنگ تبعید می کرد . در نتیجه، پدرانشان از این کار بر آشفتند، حتی به عثمان گزارش رسید که آنها می گویند : در تبعید کردن بدعت گذاشته است، فقط پیامبر خدا (ص) حکم بن ابی العاص را تبعید کرده است . پس گفت : حکم (بن ابی العاص) اهل مکه بود و پیامبر خدا (ص) او را از اینجا به طائف تبعید کرد، و بعد او را به شهرش باز گرداند. بنابراین رسول خدا (ص) او را به خاطر گناهی که کرده بود تبعید کرد و از راه عفو و گذشت به دیارش باز گردانید همچنین جانشین پیامبر (ص) کسانی را تبعید کرد و عمر – رضی الله عنه – نیز پس از آن خلیفه تبعید کرد. قسم بخدا من از راه عفو با شما رفتار می کنم . حوادثی در شرف رخ دادن است که مایل نیستم برای ما و شما رخ دهد و من با احتیاط و دقت از وقوعش جلوگیری می کنم، بنابراین شما هم دقت کنید و از وقوعش پیشگیری کنید .
الغدیر فی الکتاب و السنه و الادب، ج 9، ص: 323